- تبعید
بیرون کردن کسی از محل اقامت خود و به جای دیگر فرستادن، به عنوان نوعی مجازات، نفی بلد، دور کردن
معنی تبعید - جستجوی لغت در جدول جو
- تبعید (اِ)
دور کردن. (تاج المصادر بیهقی) (از منتهی الارب) (آنندراج) (فرهنگ نظام) (از ناظم الاطباء) : بعده تبعیداً، دور کرد او را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، کسی را از وطنش بیرون کردن بجهت جرم سیاسی و غیر آن. (این معنی) برای لفظ تبعید جدید است و بعد از انعقاد سلطنت مشروطه در ایران پیدا شد. (فرهنگ نظام). دورکردگی و اخراج و بجای دورفرستادگی و اخراج از شهر و بلد. (ناظم الاطباء). رجوع به تبعید کردن شود
- تبعید
دور کردن، کسی را بجرم سیاسی از وطنش بیرون کردن
- تبعید ((تَ))
دور کردن، راندن، کسی را از شهر بیرون کردن، به جاهای دوردست فرستادن
- تبعید
بیرون کردن
- تبعید
اخراج، جلای وطن، راندن، طرد، نفی بلد، دور کردن، طرد کردن، راندن، تغریب
- تبعید
المنفى
- تبعید
Banishment
- تبعید
bannissement
- تبعید
esilio
- تبعید
جلاوطنی
- تبعید
изгнание
- تبعید
Verbannung
- تبعید
вигнання
- تبعید
wygnanie
- تبعید
驱逐
- تبعید
নির্বাসন
- تبعید
destierro
- تبعید
uhamisho
- تبعید
sürgün
- تبعید
추방
- تبعید
追放
- تبعید
גירוש
- تبعید
exílio
- تبعید
pengasingan
- تبعید
การเนรเทศ
- تبعید
verbanning
- تبعید
निर्वासन
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
تبعیدشده، نفی بلدشده