- تبحبح (اِ تِ)
مرکّب از: ’ب ح ح’، جای گرفتن و فرودآمدن. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) : تبحبح الدار، جای گرفت در وسط خانه. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، تبحبح حیاء، فراخ باریدن باران و جای گرفتن در زمین. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) ، تبحبح عرب در لغات خود، وسعت دادن آن. (از اقرب الموارد)