معنی تأدیبات - جستجوی لغت در جدول جو

تأدیبات

لغت نامه دهخدا

تأییدات

(تَءْ)

جمع واژۀ تأیید. رجوع به تأیید شود

لغت نامه دهخدا

تأویلات

(تَءْ)

جمع واژۀ تأویل. تأویل ها. رجوع به تأویل شود

لغت نامه دهخدا

تأمینات

(تَءْ)

جمع واژۀ تأمین. رجوع به تأمین شود، نام اداره ای است در نظمیه که بتوسط اشخاص مخفی تقصیرات قانونی را کشف میکند... این لفظ در فارسی تازه پیداشده. (فرهنگ نظام). فرهنگستان ایران ’آگاهی’ را بجای این کلمه برگزیده است و مأمور تأمینات را کارآگاه می گویند. رجوع شود به واژه های نو که تا پایان سال 1319 هجری شمسی در فرهنگستان ایران پذیرفته شده است

جَمعِ واژۀ تأمین. رجوع به تأمین شود، نام اداره ای است در نظمیه که بتوسط اشخاص مخفی تقصیرات قانونی را کشف میکند... این لفظ در فارسی تازه پیداشده. (فرهنگ نظام). فرهنگستان ایران ’آگاهی’ را بجای این کلمه برگزیده است و مأمور تأمینات را کارآگاه می گویند. رجوع شود به واژه های نو که تا پایان سال 1319 هجری شمسی در فرهنگستان ایران پذیرفته شده است

لغت نامه دهخدا

تألیفات

(تَءْ)

جمع واژۀ تألیف. رجوع به تألیف و رجوع به مجمعالادوار هدایت (در علم موسیقی) بخش سوم ص 113 شود

لغت نامه دهخدا

تأکیدات

(تَءْ)

جمع واژۀ تأکید. رجوع به تأکید شود

لغت نامه دهخدا

تأسیسات

(تَءْ)

جمع واژۀ تأسیس رجوع به تأسیس شود. در تداول فارسی امروز، بنگاه ها و ساختمانها و مانند اینها. و رجوع به تأسیس شود، تأسیسات قمر، در نزد منجمان بر مراکز بحران اطلاق شود و عبارت است از رسیدن قمر بدرجات معین از فلک البروج. رجوع به کشاف اصطلاحات الفنون ذیل تأسیس و مرکز شود

جَمعِ واژۀ تأسیس رجوع به تأسیس شود. در تداول فارسی امروز، بنگاه ها و ساختمانها و مانند اینها. و رجوع به تأسیس شود، تأسیسات قمر، در نزد منجمان بر مراکز بحران اطلاق شود و عبارت است از رسیدن قمر بدرجات معین از فلک البروج. رجوع به کشاف اصطلاحات الفنون ذیل تأسیس و مرکز شود

لغت نامه دهخدا

تأدباً

(نَ ظَ نِ / نَ دَ)

از روی ادب، یعنی نگاهداشت حد

لغت نامه دهخدا

تأدیب

(اِ طِ)

ادب آموختن کسی را. (منتهی الارب) (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی) (ناظم الاطباء). ادب کردن. (تاج العروس) (زوزنی). ادب دادن. (آنندراج). آموختن طریقۀ نیک. (ناظم الاطباء). تربیت نمودن. (فرهنگ نظام) : بوسهل بروزگار گذشته تنگحال بود و خدمت و تأدیب فرزندان خواجه کردی. (تاریخ بیهقی) ، عتاب و تنبیه و سیاست کردن. (از ناظم الاطباء) ، بازخواست کردن کسی بر کاری بد برای خواندن وی به حقیقت تربیت. (از اقرب الموارد). عقوبت. مجازات: اگر از کسی گناهی و تقصیری آمدی بزودی تأدیب نفرمودندی از جهت حق خدمت، اما او را بزندان فرستادندی. (نوروزنامه). همه را بعذبات عذاب تأدیب کرد. (ترجمه تاریخ یمینی).
عنایت بر من اولیتر که تأدیب جفا دیدم
گل افشان بر سر من کن که خارم در قدم کردی.
سعدی.
، در اصطلاح فقه، شخص نابالغی را زدن: درصورتی که مرتکب جرم غیربالغ باشد، بر حاکم است که او را تأدیب کند.
- تأدیب احداث، تربیت جوانان

لغت نامه دهخدا

تادیبات

جمع تادیب

فرهنگ لغت هوشیار

تادبات

جمع تادب

فرهنگ لغت هوشیار

معنی تأدیبات - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما