معنی بیلکی - جستجوی لغت در جدول جو

بیلکی(لَ)

لغت نامه دهخدا

مربوط به گیلک، زبانی از شاخۀ زبان های هند و ایرانی که در گیلان رایج است

نوعی پیکان پهن یا دوشاخه، فیلک، سربیله برای مثال همان بیل زن مرد آلت شناس / کند بیلکش را به بیلی قیاس (نظامی۵ - ۹۱۵)، وآن دل که در میان دو بیله به کین توست / در وی رسد ز قوس فلک زخم بیلکی (سوزنی - لغتنامه - بیله)

فرهنگ فارسی عمید

بیلک

منشور پادشاهان، قبالۀ خانه و باغ

فرهنگ فارسی عمید

بیلمی

(بَ لَ)

منسوب به بیلم، سیف بیلمی، شمشیر سفید. (از ذیل اقرب از لسان)

لغت نامه دهخدا

بیلی

منسوب است به شهر بیل و گمانم که از قراء ری و یا آنکه محلی در ری باشد. از جمله عبدالله بن الحسن بن ایوب بیلی رازی زاهد متوفی 330 هجری قمری که محدث جلیل القدری بوده است بدین شهر نسبت دارد. (از انساب سمعانی). رجوع به بیل شود

لغت نامه دهخدا

بیکی

(بِ)

ویلیام بلفور. (1825- 1864م.) جراح و محقق اسکاتلندی در افریقای غربی و عالم فقه اللغه. رود نیجر را بر روی تجارت گشود و اطلاعاتی در باب زبانهای محلی گرد آورد و کتاب مقدس را به یکی از این زبانها ترجمه کرد. (دائره المعارف فارسی)

لغت نامه دهخدا

بیکی

سرقوقیتی بیکی (سرقویتی بیکی، سرقونتی بیکی یا فقط بیکی). زوجه تولی بن چنگیزخان و مادر منکوقاآن و هولاکو و قوبیلای قاآن و اریق بوکا. (تاریخ جهانگشای جوینی ج 2 ص 219، 250 و 256)

لغت نامه دهخدا

بلکی

(بَ)

بلکه. (ناظم الاطباء). ممکن است. (از دزی). بلک. بل که. رجوع به بلکه شود

لغت نامه دهخدا

میلکی

(لَ)

دهی است از دهستان حومه بخش گاوبندی شهرستان لار، واقع در 4هزارگزی باختری گاوبندی با 210 تن سکنه. آب آن از چاه و راه آن ماشین رو است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 7)

لغت نامه دهخدا

گیلکی

(لَ)

امیر گیلکی، ابن محمد حاکم و فرمانروای طبس در حدود سال 440 هجری قمری ناصرخسرو در سفرنامۀ خویش از این امیر و عدل و ایمنی که محافظت آن بزرگ ایجاد کرده بود و آسودگی خلق در پناه معدلت وی سخن گفته است. (سفرنامۀ ناصرخسرو چ دبیرسیاقی ص 124 و 125)

لغت نامه دهخدا

گیلکی

(لَ)

منسوب به گیلک، لهجۀ مردم گیلان، در موسیقی یکی از آهنگهای شور است. (فرهنگ نظام). رجوع به آهنگ شود

لغت نامه دهخدا

لیلکی

(لی لَ)

رجوع به کرات، للک و جنگل شناسی ساعی ج 2 ص 115، 118، 119، 121، 122، 124و 200 شود. (در این کلمه شلیمر اشتباه کرده است)

لغت نامه دهخدا

بیلکچی

مهردار. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

بیزکی

(زَ)

نام یکی از دهستانهای هفتگانه بخش حومه مشهد است. این دهستان از 57 آبادی بزرگ و کوچک تشکیل شده و مجموع سکنۀآن 6368 تن است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

بیلیک

بیلک، پند و نصیحت نیک، رای نیک، (ناظم الاطباء)، رجوع به بیلک شود

لغت نامه دهخدا

بیلیک

فوجی از قشون، (از دزی ج 1 ص 136)

لغت نامه دهخدا

بالکی

(لَ)

ابومعمر احمد بن عبدالواحد بالکی هروی فقیه بود. (از لباب الانساب ج 1 ص 91) (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

بالکی

(لَ)

منسوب به بالک که ظاهراً از قرای هرات یا نواحی آن بوده است. (از لباب الانساب ج 1 ص 91)

لغت نامه دهخدا

چیلکی

ده کوچکی است از دهستان رود خانه بخش میناب شهرستان بندرعباس، در 94هزارگزی شمال میناب و 7هزارگزی باختر راه گلاشکرد به میناب واقع است، (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

بیلی

اردک، مرغابی (در گیلان)، (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

بی کی

(کَ / کِ)

بی وقت. بی هنگام.

لغت نامه دهخدا

بیشکی

(شَ)

منسوب است به بیشک. و ابومنصورعبدالرحمن بن محمد بیشکی از مردم بانفوذ و ثروتمند ودوست ابونصر اسماعیل بن حماد جوهری صاحب کتاب الصحاح از آنجاست. (از معجم البلدان). رجوع به بیشک شود

لغت نامه دهخدا

بیلای

بیل، (انجمن آرا)، به لغت زند و پازند، چاه باشد مطلقاً که عربان بیر خوانند، (برهان) (انجمن آرا) (آنندراج) (از ناظم الاطباء)، رجوع به بیل شود

لغت نامه دهخدا

بیلای

امیر بیلای اولین امیر اسپانیایی و مستقل بعد از آمدن اعراب پس از 722 میلادی (از الحلل السندسیه ج 2 ص 58)

لغت نامه دهخدا

بیلک

ترکی نورده (قباله) منشور پادشاهان، قباله خانه و باغ و مانند آن. بیل کوچک، نوعی پیکان شبیه بیل کوچک پیکان شکاری، تیر دو شاخه

فرهنگ لغت هوشیار

بولکی

روسی ک نانک

فرهنگ لغت هوشیار

لیلکی

درختی است از تیره پروانه واران که دارای شاخه های خاردار است. میوهءاین گیاه غلاف مانند (شبیه میوه لوبیا) است و دارای ماده ای قندی است که در تهیه نوعی مشروب بکار میرود. این درخت در جنگلهای شمالی ایران نیز فراوان است للکی لیلکی لیلک للک لک کرات لالیک

فرهنگ لغت هوشیار