معنی بهکثه - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

(بَ کَلَ)

زن نازک اندام نیکوزندگانی. بهکن. (از ذیل اقرب الموارد). مؤنث بهکل. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). و رجوع به مادۀ قبل و بهکن شود

(بَ کَ ثَ)

نوعی از موش بزرگ. (منتهی الارب). ’قارۀ’ عظیم و بزرگ. (از تاج العروس) (از معیار) (از ناظم الاطباء)

(بُ ثَ)

گاو وحشی. (آنندراج) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از ذیل اقرب الموارد)

کلانموش از جانوران