- بنگتن
انداختن، قطع رابطه کردن، از کار انداختن
معنی بنگتن - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
بیل پهن با دستۀ چوبی که ریسمانی به آن می بندند و یک نفر دسته را می گیرد و یک نفر سر ریسمان را و با آن زمین شیار کرده را پل کشی می کنند، پل کش، گراز، بنکن، فه، کتر
(گِ شُ دَ)
لغت نامه دهخدا
بلع کردن و ناجاویده فروبردن. (برهان). بلع کردن که بفارسی اوباریدن گویند. یعنی ناخائیده فروبردن. (آنندراج). ناجاویده فروبردن. و آنرا اوباریدن گویند و بتازی بلع خوانند. (جهانگیری)
(بَ)
لغت نامه دهخدا
پنگان: چون روز شد معلوم کردند که هیچ غایب نشده بود جز یکی بنگان زرین و وزیر وی از مال خالص خود بنگانی فرمود که وزن او هفتصد مثقال بود و به خزینه فرستاد. (تاریخ بخارای نرشخی صص 32- 33).
آهنی باشد پهن با دسته ای چوبی که بهر دو طرف آن دو ریسمان بندند. یک شخص دسته آنرا و دیگری ریسمانهارا بگیرد و زمین را بدان هموار کنند، کج بیل باغبانی، قلابی که بدان علف هرزه را از کشتزار بر کنند
دست انداختن، مسخره کردن
بلند کردن با نوک شاخ، با بی اعتنایی کسی را از سر راه برداشتن
دندان انداختن سگ و صدای برخاسته از آن
رو انداختن
آماده ساختن و تدارک، جهت سفر کسی، حرکت دادن
جا انداختن استخوان ضرب دیده و شکسته، پهن کردن رخت خواب
تیر انداختن، تیراندازی
به قصد زور آزمایی پنجه ی حریف انداختن، مبارزه کردن و زورآزمایی
انداختن، فرو کردن
بلند کردن، شالوده ریختن، کسی را به قصد تنبیه به زیردست
انداختن
کمند انداختن