- بمسن
بیاموز
معنی بمسن - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
سوهان، سنگی که برای تیز کردن کارد یا شمشیر و مانند آن به کار می رود، فسان، فسن، سان، سان ساو، سنگ ساو، سامیز
(بُ سُ)
لغت نامه دهخدا
غله ای را گویند که به عربی عدس خوانند. (برهان) (آنندراج). عدس. (اختیارات بدیعی) (مخزن الادویه). نرسک. (منتهی الارب). عدس مأکول و خوراکی. (از اقرب الموارد).
(تُ سُ)
لغت نامه دهخدا
جیمز... شاعر اسکاتلندی (1834-1882 میلادی) است وی در بندرگلاسگون متولد شد اشعارش محتوی بدبینی و یأس است
جیمز... شاعر اسکاتلندی (1700-1748 م) است که در ادنام متولد شد. او راست: دسه زون
جیمز... شاعر اسکاتلندی (1700-1748 م) است که در ادنام متولد شد. او راست: دسه زون
ولایتی به ارزنه الروم. لسترانج گوید: در هشت فرسخی مشرق ارزنهالروم بر قلۀ کوهی در حوالی یکی از سرچشمه های ارس قلعۀ بزرگ ’اونیک’ بود که حمداﷲ مستوفی گوید: شهر آبشخور در پای آن کوه است. این شهر از توابعارزن الروم محسوب میگردید. یاقوت گوید: که آن ولایت را باسن میگفتند. (ترجمه سرزمین های خلافت شرقی ص 126). اما صحیح کلمه آنچنانکه در معجم البلدان ذیل اونیک آمده است باسین است. رجوع به باسین شود
(سُ)
لغت نامه دهخدا
نام یکی از آلات بادی موسیقی ازنوع فلوت است. ظاهراً این ساز لوله ای شکل در سال 1480 در پاوی اختراع شده است و انواع مختلف دارد، بعضی از آن دارای دوازده سوراخ و سه کلید و نوع دیگر بدون کلید و دارای یازده سوراخ است. زبانۀ باسن دو تیغۀ نی رویهم است. آنطور که از نام باسن بر می آید آوازهای بم آواز اصلی آن محسوب میشود. معمولاً باسن را از چوب افرا و بلسان میسازند. نوع دیگر از باسن نیز بنام کنترباسن وجود دارد که یک ’اکتاو’ بم تر از نت نوشته شده آواز میدهد و از 6 تا پانزده کلید دارد
(سَ)
لغت نامه دهخدا
بمعنی لگن خاصره. استخوان بندی لگن خاصره، مورخ. (آنندراج). تاریخگو. قصه خوان، کشتزار. (ناظم الاطباء). مزرعۀ کاشته. (آنندراج). باسره. رجوع به باسره شود
(بِ سُ)
لغت نامه دهخدا
پنبه. (آنندراج). در المنجد برس و برس بمعنی پنبه آمده است در برهان نیز برس به این معنی است و می نماید که ضبط آنندراج دگرگون شدۀ برس باشد، خجک ناخن. (منتهی الارب) (آنندراج). برشه. نوی. (یادداشت مؤلف) ، نقطه های خرد سیاه که بیشتر بر روی پدید آید و گاه باشد که بسرخی و بسیاهی کم رنگ زند. (بحر الجواهر). کنجدک. ک’مک. (از یادداشت بخط مؤلف). پاره سیاهی مستدیر مایل به سرخی و بیشتر به روی، بیماری است. (یادداشت مؤلف)
(بُ سُ)
لغت نامه دهخدا
حلقۀ چوبین یا از مو باشد که در بینی شتر کنند و ریسمان مهار را بدان بندند. برس است در برهان و می نماید که دگرگون شدۀ این کلمه باشد. رجوع به برس شود.
بندسن، برخورد کردن، دعوا کردن
آموختن، تربیت کردن
پاره کن، امر پاره کردن
بیاموز
شبیه بودن، خیال کردن، تصور کردن، به تصور آوردن، پنداشتن
پاره شدن، ساییدن
مانند باش، بمان، باش
خسته و فرسوده
توقف کن، بایست، بمان، اقامت کن
از جای جستن به علت ترسیدن، فرار کردن
خاریدن
پارس کردن
آموخته، تعلیم دیده، عادت کرده، انس گرفته
جنبیدن، آغاز تلاش و حرکت نمودن
پاره کن
دمیدن