معنی بعله در لغت نامه دهخدا

زنی که خود را به لباس آراستن نداند. (منتهی الارب) (آنندراج). زنی که آرایش به لباس را نداند و لباس نازیبا پوشد. (ناظم الاطباء)

معنی بعله در لغت نامه دهخدا

متحیر و ترسان گشته از چارۀ کار. (منتهی الارب). مؤنث بَعِل، یعنی زنی که در چارۀکار متحیر و ترسان باشد. (ناظم الاطباء) (آنندراج)، امراه بعیج، زنی که در خیرخواهی شوی بسیار مبالغه نماید و بر وی نثار کند. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (آنندراج)

معنی بعله در لغت نامه دهخدا

زن مرد. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). مؤنث بَعل. و رجوع به بعل شود

معنی بعله در فرهنگ لغت هوشیار

بد پوش زن بله بلی آری

معنی بعله - جستجوی لغت در جدول جو

بعله

لغت نامه دهخدا

بعله

لغت نامه دهخدا

بعله

لغت نامه دهخدا

بعله

فرهنگ لغت هوشیار

شعله

(دخترانه)

شعله، آتش، زبانه و درخشش آتش، فروغ، روشنی

فرهنگ نامهای ایرانی

شعله

زبانۀ آتش، آنچه با آن آتش را مشتعل می کنند
شعله زدن: زبانه زدن، زبانه کشیدن آتش

فرهنگ فارسی عمید

بسله

خلر، گیاهی از تیرۀ پروانه واران با برگ های کوچک، گل های سفید، زرد یا آبی کم رنگ و دانه هایی که در غلافی شبیه غلاف باقلا جا دارد و مصرف خوراکی دارد، ملک

فرهنگ فارسی عمید

بقله

مؤنث واژۀ بقل، سبزی، تره بار، دانه، میوه

فرهنگ فارسی عمید

بهله

دستکش چرمی که در قدیم شکارچیان به دست می کردند برای نگاه داشتن باز بر روی دست، نکاب، نکاپ، نکاف

فرهنگ فارسی عمید

بذله

سخن نغز و فرح آور، لطیفه، شوخی

فرهنگ فارسی عمید

فعله

کارگر ساختمانی، عمله، مزدور

فرهنگ فارسی عمید

خبعله

(تَ)

سست رفتن بر روی زمین. به آرامی و کندی در روی زمین راه رفتن. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (تاج العروس) (متن اللغه) (قاموس) (لسان العرب)

لغت نامه دهخدا

قبعله

(قَ عَ لَ)

پیش درآمدگی پای بر پای دیگر، دوری میان دو شتالنگ، رفتاری با سستی و ضعف. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) ، رفتاری که گویا خاک رابا قدم برمیدارد. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

سعله

سرفیدن، سرخ زدگی در موی سر سعال سرفه

معنی بعله - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما