معنی بزگیر - جستجوی لغت در جدول جو

بزگیر

لغت نامه دهخدا

بزگیری

(بُ)

گرفتن بز. بز گرفتن. رجوع به بز گرفتن شود.

لغت نامه دهخدا

بازگیر

(شِ)

نعت فاعلی از: باز + گیر، رجوع به بازگرفتن شود

لغت نامه دهخدا

باگیر

نام دیهی در خراسان قدیم، آقای پورداود گوید: آثار نسا در خراسان نزدیکی دیهی بنام باگیر در نوزده هزارگزی مغرب اشک آباد دیده میشود، نام دیه باگیر از مأخذ روسها بنظر نگارنده رسید و شاید همان باجگیر (باجگیران) باشد که در سرحد ایران و ترکستان و روسیه است، در روی نقشه های مختلف باژیر نوشته شده است، (فرهنگ ایران باستان ص 284)

لغت نامه دهخدا

بشگیر

(بَ / بِ)

هوله و دستارچه و رومال. (ناظم الاطباء). رومال و دست مال را گویند. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

دزگیر

(دَ)

دهی است از دهستان دشت بخش سلوانا شهرستان ارومیه. واقع در 8هزارگزی جنوب سلوانا و 3هزارگزی باختر راه ارابه رو روزیوه به دره، با 140 تن سکنه. آب آن از چشمه و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

بزیر

(بِ)

محرمانه. آهسته. نرم:
ز پیر عقل سوءالی بزیر می کردم
که اوست آنکه دوای دل حزین داند.
کمال اسماعیل

لغت نامه دهخدا

بزگر

(بُ گَ)

کسی که میش نر جنگی را بجنگاند. (آنندراج) (غیاث اللغات)

لغت نامه دهخدا