معنی بزگله در لغت نامه دهخدا

گلۀ بزان. (آنندراج). گلۀ بز خواه وحشی و خواه اهلی باشد. (ناظم الاطباء)

معنی بزگله - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

(بَ گَ لَ)

دهی است از دهستان جاپلق بخش الیگودرز شهرستان بروجرد. سکنۀ آن 215 تن و آب آن از چاه و قنات و محصول آن غلات و لبنیات است. (از فرهنگجغرافیایی ایران ج 6)

(بُ)

ده کوچکی است از دهستان سیاهکل بخش سیاهکل دیلمان شهرستان لاهیجان، در 8هزارگزی جنوب باختر سیاهکل. (از فرهنگجغرافیایی ایران ج 2)

(بُ لَ)

صافی هر چیزی: بزالۀ خمر، صافی باده. (یادداشت بخط دهخدا)

(اِ)

مستقیم گردیدن رأی. (ناظم الاطباء). استقامت یافتن رأی. (از اقرب الموارد)

(بُ گُ لَ)

تخم دان گلها. (یادداشت بخط مؤلف)

(بُ بِ گَ / گُ لَ)

نامی است که در نیک شهر و ایرانشهر به پنج انگشت دهند. (یادداشت بخط مؤلف).

(بَ گَ لَ)

منسوب به بنگاله. (فرهنگ فارسی معین) (ناظم الاطباء) :
ای نیزۀ تو گوی و دل دشمن انگله
خصم تو روبهی است حسام تو بنگله.
قطران.

((بَ گَ لِ یا لَ))

خانه نئین، خانه ییلاقی

بزغاله