معنی بزواء در لغت نامه دهخدا

زنی که پشت او نزدیک کج باشد یا وسط پشت براست وی مشرف گردیده یا سینه اش بیرون آمده باشد. (آنندراج). نعت مؤنث اَبْزی ̍ از بَزا بمعنی برآمدگی سینه و فرورفتگی پشت. (از معجم البلدان). مؤنث اَبْزی ̍ یعنی زنی که پشت از نزدیک سرینش کج باشد، و یا سینه اش بیرون آمده و پشت وی درآمده باشد، و یا سرینش بیرون آمده باشد. (ناظم الاطباء). رجوع به بَزا و اَبْزی ̍ شود

معنی بزواء در لغت نامه دهخدا

زمینی است مابین مکه و مدینه زادهمالله شرفاً. (آنندراج). موضعی است در راه مکه نزدیک بجحفه، و گفته شده که بزواء شهرکی بود بنزدیک مدینه که از ساحل ارتفاع داشت و پرنور بود و مابین جار و ودان و غیقه قرار داشت و گرمترین شهرهای خدای بود که بنوضمره از طائفۀ بنی بکر بن عبدمناه بن کنانه در آن سکونت داشتند. (از معجم البلدان)

معنی بزواء - جستجوی لغت در جدول جو

بزواء

لغت نامه دهخدا

بزواء

لغت نامه دهخدا

بزراء

(بَ)

زن بسیارفرزند. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

بزلاء

(بَ)

بلای بزرگ.

لغت نامه دهخدا

بزوان

(اِ صَ)

تطاول کردن. (منتهی الارب) (آنندراج) ، سرنگون شدن. به پستی رسیدن:
بزیر اندرآمد سر راستی
پدید آمد از هر سوئی کاستی.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

بزخاء

(بَ)

زن برآمده سینه و درآمده پشت. (ناظم الاطباء). رجل ابزخ و امراءه بزخاء، نعت است. (منتهی الارب) (آنندراج). تأنیث ابزخ. رجوع به این کلمه شود

لغت نامه دهخدا

بزاواء

(بَ)

زن کوژپشت. (ناظم الاطباء) ، به عصا زدن بر پشت کسی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

ازواء

(گَ دَ فَ)

آمدن و با خود دیگری راآوردن. آمدن و با خود دیگری داشتن. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

ازواء

(اَزْ)

ازو. جمع واژۀ زای یا زای اخت راء

لغت نامه دهخدا

حزواء

(حَ)

نام موضعی است و گویند به یمن است. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

بواء

(بَ)

برابر. یقال: دم فلان بواء بدم فلان. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). معادل. (اقرب الموارد). دم فلان بواء لدم فلان، ای معادل له و دمه. فان تکن القتلی بواء، ای متساوین. (اقرب الموارد). کلمناهم فاجابونا عن بواء واحد، ای جواباً واحداً بمعنی انه لم یختلف جوابهم. (اقرب الموارد) (از منتهی الارب) ، نام کانی است از جملۀ کانهای فیروزۀ نیشابور که فیروزۀ آن را بواسحاقی وبواسحاق هر دو میگویند. (برهان). نام کان فیروزه. (آنندراج). نام یکی از کانهای فیروزۀ نیشابور. (ناظم الاطباء). رجوع به بواسحاقی و رجوع به فیروزه شود

لغت نامه دهخدا

خبت البزواء

(خَ تُلْ بَ)

نام موضعی است بین مکه و مدینه. (از معجم البلدان یاقوت حموی)

لغت نامه دهخدا