- بزل (بُ)
جمع واژۀ بزول، بمعنی شتری که دندان نیش برآورده باشد. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). بزل. (ناظم الاطباء)
معنی بزل - جستجوی لغت در جدول جو
- بزل (بُ)
گوسفند ماده. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). ج، بزول. (آنندراج)
- بزل (اِ رَ)
شکافتن چیزی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (تاج المصادر بیهقی) (المصادر زوزنی). شق کردن. منشق کردن.
- بزل (بُزْ زَ)
جمع واژۀ بازل. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجوع به بازل شود
- بزل
شکافتن چیزی
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(بِ زِ نَ)
لغت نامه دهخدا
شهرکی است نزدیک به مالقه در اندلس که احمد بن محمد بن عبدالرحمان بن الحسن بن مسعود جذامی بزلیانی مکنی به ابوعمرو، بدان جا منسوب است. وی اهل فضل بود و ابومحمد بن خزرج از او روایت کرد. ابن بشکوال گوید او بسال 360 هجری قمری متولد شد و بگفتۀ ابومحمد بن خزرج در هلال جمادی الاولای سال 461 هجری قمری درگذشت. (از معجم البلدان)
شهرکی نزدیک مالقه به اندلس. (معجم البلدان).
شهرکی نزدیک مالقه به اندلس. (معجم البلدان).
(مُ خِ دَ / دِ)
لغت نامه دهخدا
کسی که خوش صحبت و لطیفه گوی باشد. (آنندراج) (انجمن آرای ناصری). بذله گوی. رجوع به بذله شود
آرایش بانوان بز کوچک بز کوچک زینت و آرایش عموما و آرایش زنان خصوصا توالت. برکوچک بزیچه
فرانسوی بم نشان یکی از علامات تغییر دهنده است که قبل از نوتها گذارده شود. ای علامت صدای نوت را نیم پرده پایین میاورد. بعبارت دیگر صدای نوت را نیم پرده بم میکند مقابل دیز
دره ای در منطقه هزارجریب بهشهر، چشمه ای در روستای یخکش