- بریه
مربوط به برّ مثلاً قوای بریه
معنی بریه - جستجوی لغت در جدول جو
- بریه
صحرا، بیابان
- بریه
خلق، مخلوق، مردم
- بریه (بَرْ ری یَ)
صحرا و زمین بی کشت، خلاف ریفیه. (منتهی الارب). صحرا. (اقرب الموارد). ج، براری. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) ، تعیین کردن: فرمان شد تا باز وضع قوبجور کنند و مستظهران را از پانصد دینار و بنسبت تا درویشی را یک دینار بریده کنند تا با خراجات وافی شود. (جهانگشای جوینی). تکاتب، بریده کردن بهای بنده بر وی. (از منتهی الارب)
- بریه (بُ رَیْهْ)
مصغر ابراهیم. (منتهی الارب)
- بریه (بِرْ ری یَ)
تأنیث برّی، منسوب به برّ. و رجوع به برّ و برّی شود.
- وجوه (وجوهات) بریه، نقدها که بر سبیل مبرات دهند. (یادداشت دهخدا)
- وجوه (وجوهات) بریه، نقدها که بر سبیل مبرات دهند. (یادداشت دهخدا)
- بریه
بیره. دهی است جزء بخش خرقان شهرستان ساوه. سکنۀ آن 112 تن. آب آن از چشمه سار و محصول آن غلات و سیب زمینی است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1)
- بریه
آفریدگان، آفریده، خلق
- بریه ((بَ یِّ))
صحرا، بیابان، جمع براری
- بریه ((بَ یِ))
خلق، مخلوق، جمع برایا
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
قاطع، برنده، برا، بیزاری، بیگناهی، وارهیدگی، وام رهی، آک رهی (آک عیب)
اسم بریدن، قطع کرده، جدا شده، شکافته شده، زخم شده، مجروح، ختنه شده، مختون، جمع بریدگان
شکوفه روفاندار (درخت مسواک) دیگ دیگ سنگی افزاری است درودگر انرا که بوسیله آن چوب و تخته را سوراخ کنند مثقب
