- برکن
روستایی از دهستان چلند شهرستان نوشهر، دیگ بزرگ مسی که در مجالس (عروسی و عزا) استفاده می شود، بهرکر
معنی برکن - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(پَ رَ / رِ / پَرْ رَ / رِ)
لغت نامه دهخدا
گورکن. حفار. کسی که حفر گور میکند. (ناظم الاطباء). آنکه قبر کند. (آنندراج). لاحد
(بَ کَ)
لغت نامه دهخدا
مرد ضخیم و تنومند، حقه زدن. سر کسی را کلاه گذاشتن. (فرهنگ لغات عامیانه). و رجوع به ترکیب برگ زدن ذیل برگ شود
(بَ / بِ کَ نَ / نِ)
لغت نامه دهخدا
درهم کوفته شده هر چیزی بتخصیص عطریات را، و بکسر اول هم گفته اند. (برهان) (انجمن آرا) (آنندراج). درهم کوفته از عطریات است و قیل با کاف فارسی و ایضاً با باء فارسی نیز خوانده اند و این اصح است. (شرفنامۀ منیری). هر چیز نرم کردۀ درهم آمیخته خصوصاً مواد معطر.
کلاه درازی که از برک یا نمد دوزند زاهدان و درویشان برسر گذارند برنس
آهنی باشد پهن با دسته ای چوبی که بهر دو طرف آن دو ریسمان بندند. یک شخص دسته آنرا و دیگری ریسمانهارا بگیرد و زمین را بدان هموار کنند، کج بیل باغبانی، قلابی که بدان علف هرزه را از کشتزار بر کنند
کشیدن، حمل کردن، نقل کردن، با خود برداشتن حیوان بار کش وتندرو، اسب تندرو حیوان بار کش وتندرو، اسب تندرو
حفار، گورکن، لاحد