معنی برتیمبه - جستجوی لغت در جدول جو

برتیمبه

فرهنگ گویش مازندرانی

برتمیده

(بَ تَ دَ / دِ)

نعت مفعولی است از برتمیدن: شفه مبلمه،لبی برتمیده. (منتهی الارب). رجوع به برتمیدن شود

لغت نامه دهخدا

برتیبا

(بَ)

بزبان زند و پازند پرستوک را گویند و آن پرنده ای است معروف. (برهان) (آنندراج). پرستو. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

رتیمه

(رَ مَ)

بمعنی رتمه است که رشته باشد. ج، رتایم، رتام. (منتهی الارب) (آنندراج). رشته ای باشد که بر انگشت بندند تا بدان چیزی یاد آید. ج، رتایم. (مهذب الاسماء) (دهار) (از اقرب الموارد) ، گرهی باشد که در جاهلیت مسافر وقت سفر دو شاخ درخت را با هم می بست و هرگاه از سفر بازمی آمد اگر آن هر دو شاخ بحال می یافت می گفت که از اهل او خیانت واقع نشده و اگر بحال نیافت می گفت به تحقیق که از اهل او خیانت واقع شده. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). و رجوع به رتمه شود

بمعنی رتمه است که رشته باشد. ج، رَتایِم، رِتام. (منتهی الارب) (آنندراج). رشته ای باشد که بر انگشت بندند تا بدان چیزی یاد آید. ج، رتایم. (مهذب الاسماء) (دهار) (از اقرب الموارد) ، گرهی باشد که در جاهلیت مسافر وقت سفر دو شاخ درخت را با هم می بست و هرگاه از سفر بازمی آمد اگر آن هر دو شاخ بحال می یافت می گفت که از اهل او خیانت واقع نشده و اگر بحال نیافت می گفت به تحقیق که از اهل او خیانت واقع شده. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). و رجوع به رتمه شود

لغت نامه دهخدا

رتیمه

نخ انگشت رشته ای که برای یاد آوری بر انگشت بندند

فرهنگ لغت هوشیار

بتیمبه

اشکمبه

فرهنگ گویش مازندرانی

بتیمه

برتیمبه، بتیم

فرهنگ گویش مازندرانی

برتیم

بتیم، بتیمبه

فرهنگ گویش مازندرانی

معنی برتیمبه - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما