معنی بدیعالزمان - جستجوی لغت در جدول جو

بدیعالزمان

لغت نامه دهخدا

بدیع الزمان

(پسرانه)

آنکه زمان خود یگانه و بی نظیر است

فرهنگ نامهای ایرانی

بدیع الزمان

طرفۀ روزگار

فرهنگ فارسی عمید

بدیعالزمان میرزا

(بَ عُزْ زَ)

پسر سلطان حسین میرزا بایقرا که پس از فوت پدر با برادرش توأماً به پادشاهی نشست شیبک خان ازبک آنها را شکست داد و فراری ساخت. بدیع الزمان میرزا به ایران و سپس به استانبول رفت و و در سال 920 هجری قمری در این شهر درگذشت. طبع شعر داشت و به فارسی و ترکی شعر می سرود از اوست:
وزیدی ای صبا برهم زدی گلهای رعنا را
شکستی زآن میان شاخ گل نورستۀ مارا.
(ازرجال حبیب السیر و تذکرۀ میخانه چ گلچین معانی ص 114 و مجالس النفائس ص 127 و قاموس الاعلام ترکی ج 2 ص 1257)

لغت نامه دهخدا

بدیع الزمان

طرفه روزگار اعجوبه

فرهنگ لغت هوشیار

دیع الزمان

یگانه زمان

فرهنگ لغت هوشیار

معنی بدیعالزمان - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما