- بدج
کرت برنج کاری که در اثرجذب آب و حرارت دوباره سبز شود
معنی بدج - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(بَ جِ لَ / لُو)
لغت نامه دهخدا
اسپ سرکش. (غیاث اللغات). اسبی که مطاوعت سوار نکند. (آنندراج). ستور سرکش که بواسطۀ لگام رام نگردد. (ناظم الاطباء) :
پربجولان مباش تیزعنان
توسن روزگار بدجلو است.
نورالدین ظهوری (از آنندراج)
پربجولان مباش تیزعنان
توسن روزگار بدجلو است.
نورالدین ظهوری (از آنندراج)
(بَ جَ هَِ)
لغت نامه دهخدا
بدسرشت. بدخلقت. بدطبیعت. بدبخت:
چو آن بدجهش رفت نزدیک شاه
ورا دید، بندۀ در پیشگاه.
فردوسی، جسور. (ناظم الاطباء)
چو آن بدجهش رفت نزدیک شاه
ورا دید، بندۀ در پیشگاه.
فردوسی، جسور. (ناظم الاطباء)
(بَ جِ)
لغت نامه دهخدا
کمینه و فرومایه و بدنژاد. (آنندراج). نانجیب و پست نژاد و دون و فرومایه. (ناظم الاطباء). بدذات. بدطینت. بدنهاد. مقابل خوش جنس. (فرهنگ فارسی معین)
آشکار شدن رائی که قبلاً نبوده است، هویدا شدن ظاهر شدن هویدا گشتن، پیدا شدن رای دیگر در امری امری که در خاطر بگذرد که از پیش نگذشته باشد، ایجاد راءیی برای خالق بجز آنچه که قبلا اراده وی بر آن تعلق گرفته بود
بدذات، بدطینت، بدکار، بدکردار، بدنفس، بدنهاد، پاشنه سابیده، شرور، شریر، متقلب، ناتو، ناجوانمرد
متضاد: خوش ذات، نیک نهاد، خوش جنس
متضاد: خوش ذات، نیک نهاد، خوش جنس
بدذاتی، بدنهادی، خباثت، خبث، خبث طینت، ردائت، شیطنت
متضاد: نیک نهادی
متضاد: نیک نهادی