معنی بدآوا - جستجوی لغت در جدول جو

بدآوا(بَ)

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

بدآواز

(بَ)

ناخوش آواز. آنکه صدای بد دارد: در آن میان مطربی دیدم بدآواز. (گلستان)

لغت نامه دهخدا

بدهوا

(بَ هََ)

که بخیالات بلندتر از حد و حق خویش افتاده باشد. (یادداشت مؤلف).
- بدهوا شدن (طفل یا زیردستی چون نوکر و خادمه وغیره) ، بد آموخته شدن. بتحریک و فریب در بدخواهی از حد خود بیرون شدن خواستن. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

بدآوازه

(بَ زَ / زِ)

بدآواز.

لغت نامه دهخدا