معنی باحه در فرهنگ فارسی عمید

میانۀ دریا و معظم آن، میان سرا، میان راه

معنی باحه در لغت نامه دهخدا

میانۀ دریا و معظم آن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). ج، بوح. میان سرای. (مهذب الاسماء).، - باحهالطریق، وسط راه. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). میان راه، باختر یا باختریش یا بلخ نام پایتخت مملکتی است که بدین نام نامیده میشده و در پای کوه پاراپامیز واقعست و رود باختروس از این شهر میگذرد و نام ایالت و شهر از اسم این رود گرفته شده است

معنی باحه - جستجوی لغت در جدول جو

باحه

فرهنگ فارسی عمید

باحه

لغت نامه دهخدا

باحه

فرهنگ لغت هوشیار

باگه

(پسرانه)

نام یکی از سرداران هخامنشی

فرهنگ نامهای ایرانی

باژه

(پسرانه)

نام یکی از سرداران ایرانی در زمان اردشیر پادشاه هخامنشی

فرهنگ نامهای ایرانی

اباحه

مباح کردن، حلال دانستن، جایز شمردن، روا دانستن، مشترک دانستن اموال و املاک

فرهنگ فارسی عمید

اباحه

(زَ / زِ نَ)

رجوع به اباحت شود

لغت نامه دهخدا

شباحه

(تَ)

پهن بازو گردیدن. (منتهی الارب) (آنندراج). دو ذراع کسی پهن بودن. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

سباحه

(تَ)

شناوری نمودن. (منتهی الارب). آشنا کردن. (تاج المصادر بیهقی). رجوع به سباحت شود

لغت نامه دهخدا

ذباحه

(تَفْهْ)

ذباح. ذبح. گلو بریدن. سر بریدن. کشتن. بسمل کردن، در فقه، حیوانی حلال گوشت را بدستور شرع کشتن و در آن شرط است آلت قطع از آهن بودن و مری و حلقوم و اوداج بریده شدن، کتاب صید و ذباحه، کتابی ازکتب فقه که در آن از قوانین صید و ذباحه بحث کند

ذَباح. ذَبح. گلو بریدن. سر بریدن. کشتن. بسمل کردن، در فقه، حیوانی حلال گوشت را بدستور شرع کشتن و در آن شرط است آلت قطع از آهن بودن و مری و حلقوم و اوداج بریده شدن، کتاب صید و ذباحه، کتابی ازکتب فقه که در آن از قوانین صید و ذباحه بحث کند

لغت نامه دهخدا

باجه

دریچه، روزنه بزرگ، بادگیر روزن، پیش در، گیشه

معنی باحه - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما