معنی ایتمان در لغت نامه دهخدا

ائتمان. اعتماد کردن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). امین داشتن. (المصادر زوزنی)، شتاب دادن دهش را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)، از نظر علم بلاغت، آن است که لفظ اندک بود و معنی (آن) بسیار. چنانکه سنایی گفته است:، تا بحشر ای دل ار ثنا گفتی، همه گفتی چو مصطفی گفتی.، و چنانکه انوری گفته است:، بی تو رفتست ورنه در زنبور، در پی نوش کی فتادی نیش.، (المعجم فی معاییر اشعارالعجم ص 377). اداء المقصود باقل من العباره المتعارفه. (تعریفات). رجوع به کشاف اصطلاحات الفنون شود

معنی ایتمان - جستجوی لغت در جدول جو

Q: معنی ایتمان در فرهنگ فارسی معین

استوار داشتن، امین کردن

ایتمان

لغت نامه دهخدا

ایتمان

فرهنگ لغت هوشیار

ایتمان

فرهنگ فارسی معین

ایمان

(پسرانه)

یقین داشتن به درستی اندیشه یا امری، اعتقاد به وجود خداوند و حقیقت رسولان و دین

فرهنگ نامهای ایرانی

ایمان

یمین ها، راست ها، طرف راست ها، قسم ها، سوگندها، جمع واژۀ یمین

فرهنگ فارسی عمید

ایمان

گرویدن، عقیده داشتن، مقابل کفر، در فقه تصدیق و عمل به احکام دین یعنی اقرار به لسان و عمل به ارکان

فرهنگ فارسی عمید

ایرمان

مهمان، مهمان ناخوانده، طفیلی، برای مثال دل دستگاه توست به دست جهان مده / کاین گنج خانه را ندهد کس به ایرمان (خاقانی - ۳۰۹)

فرهنگ فارسی عمید

اختمان

(اِ تِ)

قصبۀ ناحیتی است بهمین نام، از شهرستان صماقو در ایالت صوفیه از ولایت طونه. این قصبه بجلگه ای در یک میلی جنوب شرقی صوفیه واقع است. جمعیت این ناحیه در اواخر قرن نوزدهم و اوائل قرن بیستم تقریباً 5000 تن بوده است. مضیق معروف به باب طرایانوس (تراژان) که در سنۀ 1252 هجری قمری/ 1836 میلادی منهدم گردیده است نزدیک این قصبه است و تا آنجا دو ساعت راه دارد. رجوع به قاموس الاعلام و منجم العمران فی المستدرک علی معجم البلدان شود

لغت نامه دهخدا

ایتمار

(اِ تِ)

ائتمار. فرمانبرداری نمودن. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (آنندراج) ، به ستم داشتن کسی را بر کاری. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). بستم داشتن کسی را بر چیزی. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

لیتمان

پرفسور ودانشمند خاورشناس آلمانی، خوانندۀ کتیبۀ زبد (خرابه ای بین قنسرین و نهر فرات) مورخ به تاریخ 511 میلادی

لغت نامه دهخدا

ایهمان

(اَ هََ)

از ’ی ه م’، تثنیۀ ایهم در حال رفع. رجوع به ایهم شود.

لغت نامه دهخدا

ائتمان

(اِ)

رجوع به ایتمان شود

لغت نامه دهخدا

اکتمان

(اِ)

پوشیده گشتن. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

ایرمان

در اوستا ’ایریامن’ که بطبقۀ پیشوایان دینی و روحانیان اطلاق میشد، این کلمه در ادبیات پهلوی ’ائرمان’، در شاهنامه سه بار ایرمان به معنی مهمان آمده، بدیهی است که این واژه در فارسی معنی اصلی خود را از دست داده و تحول بسیار پیدا کرده است، در سانسکریت و اوستا ’اری یامن’ بمعنی یار و دوست و نیز نام یکی از خدایان وداست، (از حاشیۀ برهان چ معین)، پیشوا، موبد:
چو مؤبد بدید اندر آمد بدر
ابا او یکی ایرمان دگر،
فردوسی (شاهنامه چ بروخیم ص 2147)،
زنان کدخدایان و کودک همان
پرستار و مزدور با ایرمان،
فردوسی (شاهنامه چ بروخیم ص 2140)

لغت نامه دهخدا

ایتنان

(اِ تِ)

ائتنان. از سر گرفتن کار و آغاز کردن آن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

ایتمام

(اِ تِ)

ائتمام. قصد کردن. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (آنندراج) ، نیزه زدن در دهان کسی و جز آن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، (از ’اج ر’) پاداش عمل دادن، بستن استخوان را بر کجی، مباح کردن زن خود را بمزد. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، به مزد خواستن کسی. (منتهی الارب) (آنندراج) ، به کرایه دادن. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا