معنی اکوله - جستجوی لغت در جدول جو

اکوله(اَ لَ)

لغت نامه دهخدا

اکوله(اُ لَ)

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از اکول — تصویر اکول

پرخور، بسیار خوار

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از کوله — تصویر کوله

کوله بار و کوله پشتی

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از کوله — تصویر کوله

کج، خمیده مثلاً کج وکوله

فرهنگ فارسی عمید

(اَ لِ)

دهی از دهستان درجزین بخش رزن شهرستان همدان. سکنۀ آن 404 تن است. آب آن از قنات و محصول عمده آنجا غلات و حبوب و صیفی و لبنیات. صنایع دستی زنان قالیبافی و راه آن اتومبیل رو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

(اُ کَ لَ)

اکله. بسیارخورنده. مذکر و مؤنث در وی یکسان است. گویند: رجل اکله و امراءه اکله. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از متن اللغه)

لغت نامه دهخدا

(اُ لَ)

لقمه. (منتهی الارب) (دهار) (ناظم الاطباء) (مهذب الاسماء) (از اقرب الموارد). تکه. (یادداشت مؤلف). سپیچی (در تداول مردم قزوین). یک لقمه. (مؤید الفضلاء) (آنندراج).

لغت نامه دهخدا

(اِ)

اکله. خارش کردن. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(اِ / اَ / اُ لَ)

اکله. غیبت و سخن چینی. گویند: انه لذواکله، او سخن چین است. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). غیبت مردم کردن. (مؤید الفضلاء). غیبت. (از مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

(اِ لَ)

اکله. خارش. ج، آکال. (منتهی الارب) (از آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).

لغت نامه دهخدا

اکله، رجوع به اکله در همه اعراب همزه و کاف و لام شود

لغت نامه دهخدا

(اَ)

فراخ شکم. (دهار) (مهذب الاسماء). بسیارخورنده. (غیاث اللغات) (آنندراج) (از اقرب الموارد). پرخور و ربوس و رزد و رژد و رس. (ناظم الاطباء). اکال. پرخور. پرخوار. جواظ. شکم خواره. شکم باره. رس. شکمو. شکم بنده. بسیارخوار. بلع. بسیارخورنده. (یادداشت مؤلف). قضوف. (منتهی الارب) :
عاد را باد است حمال خذول
همچو بره در کف مرد اکول.
مولوی، زیرک تر. (آنندراج) (دهار) (غیاث اللغات). نعت تفضیلی از کیّس. کیس تر. باکیاست تر. اعقل. زیرک تر.
- امثال:
اکیس من قشه. (یادداشت مؤلف).
، پاک و صافی تر. (از حاشیۀ مثنوی مولوی) :
واگزین آئینه ای کاو اکیس است
اندکی صیقل گری او را بس است.
مولوی

فراخ شکم. (دهار) (مهذب الاسماء). بسیارخورنده. (غیاث اللغات) (آنندراج) (از اقرب الموارد). پرخور و ربوس و رزد و رژد و رس. (ناظم الاطباء). اکال. پرخور. پرخوار. جواظ. شکم خواره. شکم باره. رس. شکمو. شکم بنده. بسیارخوار. بُلَع. بسیارخورنده. (یادداشت مؤلف). قضوف. (منتهی الارب) :
عاد را باد است حمال خذول
همچو بره در کف مرد اکول.
مولوی، زیرک تر. (آنندراج) (دهار) (غیاث اللغات). نعت تفضیلی از کَیِّس. کیس تر. باکیاست تر. اعقل. زیرک تر.
- امثال:
اکیس من قشه. (یادداشت مؤلف).
، پاک و صافی تر. (از حاشیۀ مثنوی مولوی) :
واگزین آئینه ای کاو اکیس است
اندکی صیقل گری او را بس است.
مولوی

لغت نامه دهخدا

(اَکْ وَ)

زمین بلند شبیه به کوه. (آنندراج) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

(اُ)

جمع واژۀ اکل. خوراکیها. طعمه ها. (فرهنگ فارسی معین) :
یک زمین خرمی با عرض و طول
اندر او بس نعمت و چندین اکول.
مولوی

لغت نامه دهخدا

(اَ لَ)

اکله. یکبار خوردن به سیری. (منتهی الارب) (مؤید الفضلاء) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

(اَکْ کا لَ)

اکاله. بسیارخورنده. (آنندراج) (غیاث اللغات).

لغت نامه دهخدا

(لَ / لِ)

آکله. نوعی برنج و آن اجود اقسام برنج باشد

لغت نامه دهخدا

(اَ وِ لَ)

جمع واژۀ سؤال. (غیاث) (محمود بن عمر)

لغت نامه دهخدا

(اَ وِ لَ)

جمع واژۀ عیال. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(اَ وِ لَ)

جمع واژۀ خال، بمعنی برادر مادر

لغت نامه دهخدا

(اَ لَ)

بزی که جهت شکار گرگ و جز آن استاده کنند. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). و رجوع به اکوله و اکیل شود.

لغت نامه دهخدا

(اَ وِ لَ)

جمع واژۀ حویل، قبیله ها. قبائل: بفرمودش طلب کردن و در احیاء عرب بگردیدند و به دست آوردند. (گلستان) ، جمع واژۀ حیاء. رجوع به حیاء شود

لغت نامه دهخدا

(شُ لَ / لِ)

فندق سخت پرمغز. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

شکمو دله ژرد شکمبنده: شکمبنده را چون شکم سیر گشت سیر کند بد دلی گرچه باشد دلیر (اقبالنامه نظامی) رس دل (گویش مازندرانی) دلیک پرخور بسیار خور شکمخواره، جمع اکل خوراکیها طعمه ها

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از کوله — تصویر کوله

خمیده منحنی کج. یا کج و کوله. کج و معوج

فرهنگ لغت هوشیار

سوزاناک ها: داروهای سوزنده بسیار خورنده یا ادویه اکاله. داروها و مواد شیمیایی سوزاننده داروهای تلخ و زننده داروهای تحلیل برنده انساج که غالبا سمی هم میباشند از قبیل نیترات دارژان و آمونیاک و غیره

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از آکوله — تصویر آکوله

مونث آکل خورنده (زن)، هر قرحه که گوشت را خورد، خوره جذام

فرهنگ لغت هوشیار

ماکوله در فارسی مونث ماکول: خوردنی خوراک خوار تار مونث ماکول جمع ماکولات

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از کوله — تصویر کوله

((لِ))

باری که روی دوش حمل کنند

فرهنگ فارسی معین

تصویری از کوله — تصویر کوله

((لَ))

احمق، نادان

فرهنگ فارسی معین

تصویری از اکول — تصویر اکول

پرخور، شکم باره

فرهنگ فارسی معین

گردویی که پوستش به آسانی جدا شود

فرهنگ گویش مازندرانی

نوعی برنج خزری

فرهنگ گویش مازندرانی

جوی آب

فرهنگ گویش مازندرانی