معنی اولی در فرهنگ فارسی عمید

سزاوارتر، لایق تر، شایسته تر، برتر

معنی اولی در فرهنگ فارسی عمید

ویژگی کسی یا چیزی که پیش از همه است

معنی اولی در لغت نامه دهخدا

ممال اَولی ̍. (یادداشت مؤلف)

معنی اولی در لغت نامه دهخدا

بهتر. سزاوارتر. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب). احری. (منتهی الارب). اجدر. احق. احجی. صواب تر و سزاوارتر. (آنندراج) (غیاث اللغات) ج، اوالی. اولون. (منتهی الارب) :، این خرقه که من دارم در رهن شراب اولی، وین دفتر بی معنی غرق می ناب اولی.، حافظ.، چون پیر شدی حافظ از میکده بیرون شو، رندی وهوس بازی در عهد شباب اولی.، حافظ.، با آنکه در کلمه اولی معنی تفضیل است در فارسی گاهی کلمه ’تر’ نیز بدان الحاق کرده اند. (یادداشت مؤلف). صاحب المعجم گوید: اولی تر گفتن در فارسی جایز است اگر نسق کلام تازی نباشد و آن مبالغتی باشد بر مبالغت چنانکه در به و بهتر:، این سخن مختصر اولی تر از آنک، در سخن غث وسمین میگویم.، مجیربیلقانی.، خون، شهیدان را زآب اولی تر است، این گناه از صد صواب اولی تر است.، مولوی

معنی اولی در لغت نامه دهخدا

خداوندان، جمع ذو و این جمع خلاف مادۀ مفرد است. (آنندراج) (غیاث اللغات). در حالت نصبی و جری.، - اولی اجنحه، صاحبان بازوها و بالها و این کنایه است از ملائک چرا که منقول است فرشتگان پر و بال دارند. (از غیاث اللغات) (آنندراج)