- اوس
امیر و بزرگ، (برهان) (ناظم الاطباء)
معنی اوس - جستجوی لغت در جدول جو
- اوس (اَ)
امید.
- اوس (اِ تِ فَ)
عطا دادن، چرکی که از زخم می پالاید و خون. (ناظم الاطباء). خون و ریمی باشد که از جراحت میرود. (برهان) (هفت قلزم) (انجمن آرای ناصری) (آنندراج)
- اوس
نام یکی از شهرهای فرغانه، (یادداشت مؤلف) :
به اوس و اوزجند از تو خبر شد
که ساده شکّری ّ و ناب قندی،
سوزنی،
میانه تر، وسطتر، (آنندراج) : خیرالامور اوسطها، برگزیده، (ترجمان علامۀ جرجانی، ترتیب عادل بن علی)، پسندیده تر و برازنده تر و بهتر و برگزیده تر، (مهذب الاسماء)، نیکوتر و فاضل تر، (آنندراج)، ج، اواسط،
- اوسطالقوم، گزیدۀ آن قوم، (از ناظم الاطباء)
به اوس و اوزجند از تو خبر شد
که ساده شکّری ّ و ناب قندی،
سوزنی،
میانه تر، وسطتر، (آنندراج) : خیرالامور اوسطها، برگزیده، (ترجمان علامۀ جرجانی، ترتیب عادل بن علی)، پسندیده تر و برازنده تر و بهتر و برگزیده تر، (مهذب الاسماء)، نیکوتر و فاضل تر، (آنندراج)، ج، اواسط،
- اوسطالقوم، گزیدۀ آن قوم، (از ناظم الاطباء)
- اوس
امیدواری، رجا، عطیه امیر و بزرگ هم گویند امیر و بزرگ هم گویند
- اوس
آبستن، معنی کنایی کم تحرک
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
منسوب به اوس، و آن شهری است بفرغانه:
بشکر چیدن لفظ تو آن بود
که هم اوسی رسد هم اوزجندی،
سوزنی
بشکر چیدن لفظ تو آن بود
که هم اوسی رسد هم اوزجندی،
سوزنی
در بیت زیر به معنی اوستا آمده است:
نشسته بیک دست چون زردهشت
که با زند و اوست آمده از بهشت.
فردوسی
نشسته بیک دست چون زردهشت
که با زند و اوست آمده از بهشت.
فردوسی
به معنی ربودن و رباینده و آنرا اوسه بر وزن بوسه و اوسوم هم گویند، (آنندراج)، ریسمانی که خوشه های انگور از آن آویزند، (از ناظم الاطباء) (برهان)، آونگ، (انجمن آرا) (آنندراج)
(اَ سَ)
لغت نامه دهخدا
میانه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). میانگی. (ترجمان علامۀ جرجانی، ترتیب عادل) (مهذب الاسماء).
- اوسطالشی ٔ، مابین دو کرانۀ آن. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب).
- حد اوسط، حد وسط. (مهذب الاسماء).
- علم اوسط، ریاضی (هندسه، هیأت، ارثماطیقی (یا خواص اعداد) ، موسیقی یا علم الحان). (یادداشت بخط مرحوم دهخدا).
- اوسطالشی ٔ، مابین دو کرانۀ آن. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب).
- حد اوسط، حد وسط. (مهذب الاسماء).
- علم اوسط، ریاضی (هندسه، هیأت، ارثماطیقی (یا خواص اعداد) ، موسیقی یا علم الحان). (یادداشت بخط مرحوم دهخدا).
آتش کاو آهنین محش محشه سیخی که در تون حمام و تنور نانوایی بکار میرود کفچه آتشدان چمچه کمچه آتش کش بیلچه خاک انداز
استی
تمیز کردن فرش، پنجره و کف اتاق با آب و پارچه ی خیس، آب دستمال
مرحله ای رشد شالی که در آن غلاف نشا دو برگ می شود
اسر، از توابع نرم آب دو سر ساری
آبستن