معنی انرژی در فرهنگ فارسی عمید

نیرو، کارمایه، هر یک از منابع نیرو مانند، نفت، زغال سنگ، خورشید و مانند این ها

معنی انرژی در لغت نامه دهخدا

نیرو. قوه. قدرت. (فرهنگ فارسی معین). کارمایه. (یادداشت مؤلف). مفهوم انرژی یکی از اساسی ترین مفاهیم فیزیکی است ولی تعریف ساده و در عین حال دقیق آن دشوار است، معمولاً انرژی را توانایی یا قابلیت انجام دادن کار تعریف می کنند. مثلاً اسب انرژی دارد، زیرا میتواند باری را بکشد، فنر کوک شدۀ ساعت دارای انرژی است، زیرا میتواند عقربه ها را حرکت دهد. خازنی که بار برقی دارد در ضمن تخلیه کار میکند و بنابراین انرژی دارد. اغلب انرژی را با نیرو (عامل تغییر حرکت جسم) و قدرت (کاری که درواحد زمان انجام میگیرد) اشتباه میکنند. انرژی از جنس کار است و با آحاد کار اندازه گیری میشود. هرگاه کاری بر جسمی انجام گیرد معادل آن کار بر انرژی افزوده میشود و اگر جسمی کاری انجام دهد معادل آن کار از انرژی جسم کاسته میشود. (از دایره المعارف فارسی).، - باانرژی، باقوت. نیرومند. (از یادداشتهای لغت نامه).، - بی انرژی، بی قوت. ناتوان. (از یادداشتهای لغت نامه)

معنی انرژی در فرهنگ لغت هوشیار

نیرو، قوه، قدرت، کار، مایه

معنی انرژی در فرهنگ فارسی معین

نیرو، قدرت، توانایی انجام کار، کارمایه (واژه فرهنگستان)، انرژی اتمی: نوعی انرژی که در واکنش های هسته ای آزاد می شود، انرژی هسته ای، انرژی خورشیدی: انرژی تابشی پرتوهای خورشید، انرژی پتانسیل: انرژی که اجسام بر اثر قرار گرفتن در وضع خاصی دارا می شوند