معنی انذون - جستجوی لغت در جدول جو

انذون

لغت نامه دهخدا

(اَمْ)

فراخ. واسع. (شعوری ج 1 ورق 123 الف). عریض و وسیع و پهن و فراخ. (ناظم الاطباء) :
شمار روز عمر افزون بادا
فضای جاه و مال انبون بادا.
میرنظمی (از شعوری ج 1 ورق 123 الف)

لغت نامه دهخدا

انتون

(اَ)

نام یکی از سرداران رومی که با ایران جنگ کرد و شکست خورد. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

اغذون

(اَ)

قریه ای از قرای بخارا. (معجم البلدان) (لباب الانساب)

لغت نامه دهخدا

الذون

(اَلْ لَنَ)

رجوع به الّذی و اللّذون شود، سیر چرانیدن گوسپندان را. (منتهی الارب) (آنندراج). سیر چرانیدن گوسفندان یا ستوران دیگر را. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

اندون

(اَ)

آنجا. مقابل ایدون، اینجا. (یادداشت مؤلف) :
زان همی خواهی که دائم می خوری تا چون زنان
سر ز رعنائی گهی ایدون و گه اندون کنی.
ناصرخسرو.
و رجوع به آندون و انذون شود

لغت نامه دهخدا

ایذون

ایدون، اینچنین، بدین طریق، (ناظم الاطباء)، رجوع به ایدون شود

لغت نامه دهخدا

انقون

(اَ)

گل گنده ای که نوعی از کماه است و به تازی ورد منتن گویند. (ناظم الاطباء) (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

اذون

(اَ)

گوش ور. آنکه گوش برجسته دارد چون آدمی و آهو و ستور، خلاف صموخ که گوش خفته است مانند مرغ و ماهی: کل ﱡ صموخ بیوض و کل اذون ولود

لغت نامه دهخدا