معنی افند - جستجوی لغت در جدول جو

افند

لغت نامه دهخدا

جنگ، پیکار، نبرد، دشمنیبرای مثال ابری بفرست بر سر ری / بارانش ز هول و بیم و آفند (بهار - ۲۸۸)

آقا، کنایه از صاحب، مالک. این کلمه در ترکی عثمانی به طریق احترام به جای کلمۀ آقا به علما و نویسندگان و سایر اشخاص اطلاق شده است

فرهنگ فارسی عمید

افسد

فاسدتر، تباه تر

فرهنگ فارسی عمید

اسفند

ماه دوازدهم از سال خورشیدی، ماه سوم زمستان، در علم زیست شناسی گیاهی خودرو، با گل های سفید کوچک و دانه های ریز سیاه، در علم زیست شناسی دانۀ خوش بوی این گیاه که آن را برای دفع چشم زخم در آتش می ریزند، برای مثال یارم سپند اگرچه بر آتش همی فکند / از بهر چشم تا نرسد مر ورا گزند ی او را سپند و آتش نآید همی به کار / با روی همچو آتش و با خال چون سپند (حنظلۀ بادغیسی - شاعران بی دیوان - ۴)، اسپندارمذ

ماه دوازدهم از سال خورشیدی، ماه سوم زمستان، در علم زیست شناسی گیاهی خودرو، با گل های سفید کوچک و دانه های ریز سیاه، در علم زیست شناسی دانۀ خوش بوی این گیاه که آن را برای دفع چشم زخم در آتش می ریزند، برای مِثال یارم سپند اگرچه بر آتش همی فکند / از بهر چشم تا نرسد مر وُرا گزند ی او را سپند و آتش نآید همی به کار / با روی همچو آتش و با خال چون سپند (حنظلۀ بادغیسی - شاعران بی دیوان - ۴)، اِسپَندارمَذ

فرهنگ فارسی عمید

افنا

نیست کردن، نابود کردن، نیستی

فرهنگ فارسی عمید

اصفند

(اِ فَ)

بهترین و صافی ترین باده. (از المعرب جوالیقی). اسفنط. اصفنط. اسفند. اصفعند. اصفعید، اصفد. رجوع به کلمه های مزبور، و نشوءاللغه و المعرب جوالیقی ص 18 شود

لغت نامه دهخدا

ارند

(اَ رَ)

بهندی درخت خروع است. (فهرست مخزن الادویه). کرچک. ارندی

لغت نامه دهخدا

ارند

(اُ رُ)

نهر انطاکیه و نهرالرستن معروف به عاصی، در اوّل آن را میماس خوانند و چون از حماه گذرد آن راعاصی نامند و چون به انطاکیه رسد وی را ارند گویند و نامهای دیگر نیز دارد. ابوعلی گوید که همزه در ارند، نام نهر مزبور، باید فاء باشد و نون آن زائده است و جایز نیست که جز این بود، چه نظیر آن نیامده و سیبویه عرند آورده: و القوس فیها وترٌ عرند. (معجم البلدان). ارند نام دیگر نهر عاصی است. این رود از وسط حمص و حما بولایت حلب داخل شده از قرب انطاکیه میگذرد و سپس ببحر ابیض می ریزد. کلمه ارند از ((اورنت)) نام قدیمی وی مأخوذ است. (قاموس الاعلام ترکی). ارنط

لغت نامه دهخدا

ارند

ده ارند، موضعی است در بیش از دوفرسنگی میانۀ جنوب مشرق تل ّ کرد

لغت نامه دهخدا

اسند

از جبال مازندران: آب جرجان از جبال اسند مازندران از درۀ شهرک نو برمیخیزد. (نزهه القلوب حمدالله مستوفی مقالۀ ثالثه چ بریل لیدن 1331 ص 214)

لغت نامه دهخدا

آفند

(فَ)

جنگ. خصومت:
دلیر و جهانسوز و پرخاشخر
جز آفند کاری ندارد دگر.
فردوسی.
آورد پیامی که مبادا که خوری می
مستک شوی و عربده آغازی و آفند.
سوزنی

لغت نامه دهخدا

اشفند

(اَ فَ)

ناحیۀ (استان) بزرگی از نواحی نیشابور است که قصبۀ آن فرهادگرد است. اول حدود آن مرج الفضا تا حد زوزن و بوزجان است. ناحیۀ مزبور دارای 83 قریه است. و در شرح احوال عبدالله بن عامر بن کریز آمده است که وی با سپاهیان خویش در اشفند نزول کرد ولی چون گرفتار سرما شدند به نیشابور بازگشتند. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

امند

(اَ مَ)

دهی است از بخش مرکزی شهرستان مرند با 1037 تن سکنه. آب آن از رودخانه و چشمه و محصول آن غلات، حبوب، کشمش، بادام و کرچک است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

اخند

(اَ خَ)

ده اخند، نام محلی در 325500 گزی بوشهر میان نخل تقی و کاربندی. دهی بسه فرسنگی مشرق عسلویه

لغت نامه دهخدا

افندی

(اَ فَ)

لقبی است در عثمانی بمنزلۀ آقا در فارسی. (ناظم الاطباء). و این کلمه در ترکی از بیگ محترم تر است. مأخوذ از یونانی و در ترکی عثمانی بمعنی آقا. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

افندی

(اَ فَ)

عبدالله بن عیسی اصفهانی الاصل، سپس در تبریز سکونت کرد. وی از مشاهیر علمای امامیه و از معروفترین آثار او ’ریاض العلماء’ است که در چند مجلد تألیف شده است. او در حدود سال 1130 هجری قمری در تبریز درگذشت. (از الاعلام زرکلی ج 2 ص 573 ذیل عبدالله). و رجوع به روضات الجنات شود

لغت نامه دهخدا

لافند

(فَ)

ریسمان (اعم از پنبه و غیره). در گیلکی امروز هم متداول است

لغت نامه دهخدا

افرند

خوشگلی، زیبائی، برق شمشیر

فرهنگ لغت هوشیار

افسد

فاسدتر، تباه تر، ضایعتر

فرهنگ لغت هوشیار

ادند

عدد مبهم از سه تا نه مانند (بضع) در عربی

فرهنگ لغت هوشیار

اسفند

ماه دوازدهم سال شمسی و ماه سوم زمستان، روز پنجم از هر ماه شمسی، یکی از امشاسپندان نماینده بردباری و سازش اهورا و نگاهبان زمین، گیاهی است از تیره سدابیان که بیشتر در نواحی مرکزی و شرقی و جنوبی و غربی آسیا در آب و هوای بحر الرومی یا معتدل و نواحی استوایی میروید اسپند سپند حرمله سداب بری

فرهنگ لغت هوشیار

آفند

جنگ، خصومت

فرهنگ لغت هوشیار

افناد

گول شدن، دروغ گفتن

فرهنگ لغت هوشیار

مفند

تباه خرد

فرهنگ لغت هوشیار

افنا

نیست کردن، نابود گردانیدن، نیستی، نابودی

فرهنگ لغت هوشیار

افندی

آقا، صاحب، مالک

فرهنگ لغت هوشیار

سفند

تخم اسپند سپند

فرهنگ لغت هوشیار

افرند

((اَ رَ))

فر و شکوه، زیبایی

فرهنگ فارسی معین

آفند

((فَ))

خصومت، دشمنی، جنگ

فرهنگ فارسی معین

اسفند

((اِ فَ))

آخرین ماه سال شمسی، نام روز پنجم از هر ماه شمسی، یکی از امشاسپندان، نماد بردباری و نگاهبان زمین، گیاهی است با گل های ریز سفیدرنگ و دانه های سیاه که دانه های سیاه آن را برای دفع چشم زخم، روی آتش می ریزن

فرهنگ فارسی معین