معنی افسان در فرهنگ فارسی عمید

سنگی که با آن کارد و شمشیر را تیز کنند، افسانه، داستان، ساحر

معنی افسان در لغت نامه دهخدا

آهنی و سنگی را گویند که بدان کارد و شمشیر و مانند آن تیز کنند. (آنندراج) (برهان). سنگی که بدان کارد و شمشیر وجز آن تیز کنند. (ناظم الاطباء) (انجمن آرای ناصری). بدانچه تیغ و کارد و امثال آن تیز کنند. و آنرا سان و فسان نیز گویند بتازیش مسن خوانند. (شرفنامۀ منیری). مسن که کارد بدان تیز کنند و آنرا فسان و اوسان نیز گویند. (میرزا ابراهیم) (مجمعالفرس). سنگ فسان. (غیاث اللغات). مشحذ. (یادداشت مؤلف) :، از کین عدو برزمین زند سم، تا نعل چو خنجر کند بر افسان.، مختاری.، چتر ترا دولت سمائی رهبر، تیغ ترا نصرت خدائی افسان.، مسعودسعد.، طبع و دل خنجری و آینه ییست، رنج و غم صیقلی و افسانیست.، مسعودسعد.، فقیه ار هست چون تیغی فقیر ارهست چون افسان، تو باری کیستی زینها که نه تیغی نه افسانی.، سنائی.، رندۀ مریخ رند چون شودش کند سیر، چرخ کند در زمان از زحل افسان او.، خاقانی.، سعد ذابح بهر قربان تیغ مریخ آخته، جرم کیوانش چو سنگ مکی افسان دیده اند.، خاقانی.، سر آل بهرام کز بهر تیغش، سر تیغ بهرام افسان نماید.، خاقانی.، دورباش قلمش چون به سه سرهنگ رسد، ز دوم اخترش افسان بخراسان یابم.، خاقانی.، به ازسنگین دل دشمن نگردد هیچ افسانش.، ؟،

معنی افسان در فرهنگ لغت هوشیار

سنگی که با آن کارد و شمشیر و مانند آن را تیز کنند

معنی افسان در فرهنگ فارسی معین

سنگی که با آن کارد و شمشیر و مانند آن را تیز کنند

معنی افسان - جستجوی لغت در جدول جو

افسان

فرهنگ فارسی عمید

افسان

لغت نامه دهخدا

افسان

فرهنگ لغت هوشیار

افسان

فرهنگ فارسی معین

احسان

(دخترانه و پسرانه)

نیکی، نیکویی

فرهنگ نامهای ایرانی

افسانه

(دخترانه)

داستان، سرگذشت، حکایت گذشتگان، زیبا، داستانی که بر اساس تخیل ساخته شده

فرهنگ نامهای ایرانی

ارسان

(دخترانه)

نام همسر نرسی پادشاه ساسانی

فرهنگ نامهای ایرانی

افسون

(دخترانه)

طلسم، سحر و جادو، حیله و تزویر، سحرانگیزی، جاذبه

فرهنگ نامهای ایرانی

افشان

(دخترانه)

پاشیدن، آشفته و پریشان (در مورد زلف به کار می رود)، ریشه افشاندن

فرهنگ نامهای ایرانی

افسانه

داستان ساختگی دربارۀ قهرمانان و موجودات تخیلی، کنایه از هر چیز بی پایه و اساس

فرهنگ فارسی عمید

افسانه

(اَ نَ / نِ)

سرگذشت و حکایات گذشتگان باشد. (برهان) (آنندراج) (انجمن آرای ناصری) (از مجمع الفرس). قصه. داستان. حکایت. تمثیل. سرگذشت. (ناظم الاطباء). حکایت گذشتگان. فسانه نیز در این لغت است. (مؤید) (شرفنامۀ منیری). آفسانه و اوفسانه نیز هست. (آنندراج) (از مجمع الفرس). اساطیر. حدیث. اسطاره. اسطوره. قصه و حکایت بی اصل و دروغ که برای قصدی اخلاقی یا تنها برای سرگرم کردن ساخته اند. احدوثه. قصه ها که برای اطفال گویند. فسانه. (یادداشت مؤلف) :
که از آبگینه همی خانه کرد
وزان خانه گیتی پر افسانه کرد.
فردوسی.
هرکس که این مقامه بخواند بچشم خرد و عبرت اندر این بایست نگریست نه بدان چشم که افسانه است. (تاریخ بیهقی ص 168). این افسانه است با بسیار عبرت. (تاریخ بیهقی ص 186).
افسانه ها به من بر چون بندی
گوئی که من بچین و بماچینم.
ناصرخسرو.
نادانان برای افسانه بخوانند. (کلیله و دمنه).
دل ز امل دور کن زانک نه نیکو بود
مصحف و افسانه را جلد بهم ساختن.
خاقانی.
افسانه شد حدیث فریدون و بیوراسب
زان هر دوان کدام بمخبر نکوترست.
خاقانی.
جغد که شوم است به افسانه در
بلبل گنج است به ویرانه در.
نظامی.
هفت خلیفه بیکی خانه در
هفت حکایت بیک افسانه در.
نظامی.
اگر در قعر دریا دم برآرد
همه افسون او افسانه گردد.
عطار.
وگر صد باب حکمت پیش نادان
بخوانند آیدش افسانه در گوش.
سعدی (از گلستان).
پس از تو ابن یمین چون فسانه خواهد بود
بکوش تا ز تو نیکو بماند افسانه.
ابن یمین.
چه نقشها که برانگیختیم و سود نداشت
فسون ما بر او گشته است افسانه.
حافظ.
ده روزه مهر گردون افسانه است و افسون
نیکی بجای یاران فرصت شمار یارا.
حافظ.

لغت نامه دهخدا

افشان

پراکنده، منتشر، متفرق

معنی افسان - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما