معنی اعیوی - جستجوی لغت در جدول جو

اعیوی(اَ یَ)

لغت نامه دهخدا

(اَ شَ وی ی)

منسوب به اعشی ̍، یعنی شبکوری. (ناظم الاطباء). منسوب به اعشی، شب کور، آن که شب و روز کم بیند. (منتهی الارب). و رجوع به این کلمه شود

لغت نامه دهخدا

اعموی

(اَ مَ وی ی)

منسوب است به اعمی. (آنندراج) (منتهی الارب) ، جوانب و نواحی آسمان. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء). نواحی و صفایح آسمان. (از اقرب الموارد) ، آنچه به نظر آید از اطراف آسمان. کأنه جمع عنن، و العانه. تقول:اعنان السماء. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). آنچه اطراف آسمان بچشم میخورد. قال الجوهری: کأنه جمع عنن. (از اقرب الموارد). چندانکه بتوان دید از آسمان. (مهذب الاسماء نسخۀ خطی) ، اخلاق شیاطین. (از اقرب الموارد). اعنان الشیاطین، اخلاق و طبایع آنها. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

اعیون

حلبه است. (فهرست مخزن الادویه) ، جای گرفتن و اقامت نمودن. (ناظم الاطباء). اقامت گزیدن در جایی. (از اقرب الموارد). جای گرفتن و اقامت نمودن: اغیم فلان، جای گرفت. (منتهی الارب) ، ابر رسیدن. (ناظم الاطباء). ابر رسیدن قومی را: اغیم القوم، ابر رسید آنها را. (منتهی الارب) ، عطش رسیدن بقوم: اغیم القوم، اصابهم غیم ای عطش. (از اقرب الموارد) ، بسان ابر شدن شب: اغیم اللیل، جاء کالغیم. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

اعینی

(اَ یَ)

نسبت است به اعین بمعنی فراخی در چشم. (از لباب الانساب)

لغت نامه دهخدا

اعینی

(اَ یَ)

نام یکی از جدها است که بدو نسبت کنند. از آن جمله ابوعلی محمد بن علی محمد بن علی بن احمد اعینی طالقانی فقیه شافعی است. وی به سال پانصد و اندی در کرمان درگذشت

لغت نامه دهخدا

اعیی

(اَ یا)

درمانده تر در کار. درمانده تر در سخن. بی زبان. (یادداشت بخط مؤلف).
- امثال:
اعیی من باقل، گنگ تر از باقل. مثلی است عربی و باقل مردی بود ضرب المثل در عجزاز بیان. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

اعیی

(اَ یا)

پدر بطنی است از جرم. (منتهی الارب) ، جمع واژۀ اغنیه، بمعنی تصنیف در تداول عربی امروز. رجوع به اغنیه شود

لغت نامه دهخدا

معنی اعیوی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما