- اصیل
دارای نژاد خوب، نژاده، نجیب مثلاً آدم اصیل، به دور از تحریف یا تغییر، اصلی، واقعی مثلاً فرهنگ اصیل اسلامی
معنی اصیل - جستجوی لغت در جدول جو
- اصیل (اَ)
برادرزادۀ اتابک شیرگیر بود که در روزگار سلطان محمد با فدائیان الموت نبرد میکرد. خواجه رشیدالدین آرد: و در دهم ربیع الاول سنۀ عشرین و خمسمائه (520 هجری قمری) میمون دژ بفرمود ساختن و زجرود و دهخدا و عبدالملک فشندی به کوتوالی آنجا نصب کرد و اصیل برادرزادۀ شیرگیر لشکری به دیلمان آورد، ومنهزم بازگشت و اموال و چهارپای او غنیمت گرفتند. (از جامع التواریخ چ بنگاه ترجمه و نشر کتاب ص 138)
- اصیل (اَ)
شهریست در اندلس. (منتهی الارب) (آنندراج). سعد بن خیر گوید شاید از اعمال طلیطله باشد. (از معجم البلدان) (مراصد). رجوع به اصیله شود
- اصیل (اَ)
صاحب اصل بمعنی صاحب نسب، ای کسی که آبا و اجداد او شریف و نجیب باشند. (غیاث). آنکه دارای اصل است. (از اقرب الموارد) (آنندراج). خداوند اصل و حسب و نسب و بزرگ. (مقدمۀ لغت میرسیدشریف جرجانی ص 3). صاحب اصل. صاحب نسب. (منتهی الارب). گهری. گوهری. بانژاد. باپروز. عریق. گرامی نژاد. نژاده. بااصل. اصلمند. نیک نژاد. (تفلیسی). رمیز. (منتهی الارب). نجیب. کسی که دارای نسب بزرگ باشد. چیزی یا کسی بااصل و بزرگ. (مؤیدالفضلا). بیخ آور. خداوند نسبت نیکو. پاک گهر. نژاده. باگهر: اگر نه آن بودی که مردی بزرگ زاده و اصیل بود و از راه دور آمده بود بفرمودمی تا همان زمان او را هلاک کردند. (تاریخ بخارا) :
همیشه قاعده ملک کردگار جلیل
ممهد است بشمشیر شهریاراصیل.
عبدالواسع جبلی.
همیشه قاعده ملک کردگار جلیل
ممهد است بشمشیر شهریاراصیل.
عبدالواسع جبلی.
- اصیل (اِ)
شهری به اندلس و گاه از اعمال طلیطله محسوب شده. (معجم البلدان).
- اصیل
صاحب اصل، صاحب نصب، با اصل، با نژاد، محکم واستوار
- اصیل
پاک نژاد، نجیب، شبانگاه، مفرد آصال
- اصیل
نژاده، ریشه دار، گوهری، تبارمند
- اصیل
پاک نژاد، شرافتمند، شریف، نجیب، نژاده، مستند، اصلی
- اصیل
إبداعيٌّ
- اصیل
Authentically, Genuine
- اصیل
authentiquement, authentique
- اصیل
auténticamente, genuino
- اصیل
подлинно , подлинный
- اصیل
authentisch, echt
- اصیل
автентично , справжній
- اصیل
autentycznie, prawdziwy
- اصیل
真实地 , 真实的
- اصیل
autenticamente, genuíno
- اصیل
প্রকৃতভাবে , আসল
- اصیل
حقیقی طور پر , اصلی
- اصیل
kwa uhalisia, halisi
- اصیل
özgün bir şekilde, gerçek
- اصیل
진정으로 , 진짜의
- اصیل
本物に , 本物の
- اصیل
בצורה אותנטית , אמיתי
- اصیل
autenticamente, genuino
- اصیل
secara otentik, asli
- اصیل
อย่างแท้จริง , แท้จริง
- اصیل
authentiek, echt
- اصیل
प्रामाणिक रूप से , वास्तविक
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(اَ لَ)
لغت نامه دهخدا
هلاک و موت. (منتهی الارب) (آنندراج). هلاک و مرگ، چون اصیل. اوس بن حجر گوید:
خافوا الاصیله و اعتلت ملوکهم
و حملوا من اذی عزم باثقال.
(از تاج العروس).
خافوا الاصیله و اعتلت ملوکهم
و حملوا من اذی عزم باثقال.
(از تاج العروس).
(اَ)
لغت نامه دهخدا
حسام الدین اصیلی. از عالمان معاصر خواجه بهاءالدین نقشبندی در بخارا بود. صاحب انیس الطالبین آرد: در وقت ایشان (خواجه بهاءالدین) مقدم علماء بخارا مولانا حسام الدین اصیلی و مولانا حمیدالدین شاشی بودند. (انیس الطالبین نسخۀ خطی کتاب خانه مؤلف ص 187)
(اَ)
لغت نامه دهخدا
منسوب به اصیله یا اصیلا، شهری در مغرب اقصی در ساحل اقیانوس اطلس بفاصله چهل وچهار کیلومتر از جنوب غربی طنجه. (از ریحانه الادب).
