معنی اشبین - جستجوی لغت در جدول جو

اشبین(اِ)

لغت نامه دهخدا

نام جایگاهی است در اندلس که عبدالرحمن بن محمد خلیفۀ اموی اندلس بسال 313 هجری قمری آنرا فتح کرد. رجوع به عقدالفرید ج 5 ص 280 شود، فروختن. (منتهی الارب) (تاج المصادر) (ترجمان علامه ص 13) (زوزنی) (آنندراج). از اضداد است. بیع و شری. خرید و فروش. داد و ستد، از دست دادن چیزی را و چنگل به جز آن زدن. و منه: ’اشتروا الضلاله بالهدی’. (قرآن 16/2) (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

اشنین

(اِ)

دهی است در هیجده فرسخی میانۀ شمال و مغرب چارک، و از دیه های لارستان بشمار میرود

لغت نامه دهخدا

اشبیل

(اِ)

بلغت گیلانی نوعی از بطارخ است. (تحفۀ حکیم مؤمن). اشپل. اشبل. تخم ماهی

لغت نامه دهخدا

اشبون

(اِ)

در چاپخانه ها سرب باریکی که میان هر دو سطر نهند تا فاصله مطلوب میان آن دو پیدا آید، و هر سطر بخوبی از سطر دیگر جدا و پیدا باشد و بسهولت خوانده شود، و آنرا بمنزلۀ واحدی برای طول سطر نیز بکار برند

لغت نامه دهخدا

کشبین

(کَ)

نام قدیم شهر قزوین است. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

ابین

موضعی است به عدن و آنرا بندری بنام المحل. (دمشقی)

لغت نامه دهخدا

ابین

(اَ یَ)

نعت تفضیلی از بیّن. پیداتر. هویداتر. روشن تر. آشکارتر.
- امثال:
ابین من فلق الصبح.
ابین من الغد و الامس.

لغت نامه دهخدا