معنی اسفطس - جستجوی لغت در جدول جو

اسفطس

لغت نامه دهخدا

(اِ فَ طِ)

بیونانی نوعی از مومیائی باشد که آنرا مومیائی کوهی گویند و بعربی قفرالیهود خوانند. ابوطامون. (آنندراج). و رجوع به استطلس شود

لغت نامه دهخدا

اسفس

(اِ فَ)

نام دهی بمرو. (منتهی الارب). یکی از قرای مرو قرب فاز. و آنرا اسبس و القن گویند و از آنجاست خالد بن رقادبن ابراهیم الذهلی الاسفسی. (معجم البلدان) ، موضعی در ناحیۀ مهرانرود تبریز. (نزهه القلوب حمداﷲ مستوفی چ لیسترانج مقالۀ ثالثه ص 79)

لغت نامه دهخدا

افطس

(اَطَ)

پهن بینی و پست استخوان بینی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). نای بینی فرونشسته. (مهذب الاسماء) (تاج المصادر بیهقی). پهن بینی. (المصادر زوزنی) (دستور). تأنیث آن فطساء. ج، فطس. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). خفته بینی. (یادداشت مؤلف). بمعنی دماغی که پهن باشد. (از انساب سمعانی) : حدثنی...ان مسیلمه الکذاب کان... اخنس الانف افطس. (بلاذری)

پهن بینی و پست استخوان بینی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). نای بینی فرونشسته. (مهذب الاسماء) (تاج المصادر بیهقی). پهن بینی. (المصادر زوزنی) (دستور). تأنیث آن فطساء. ج، فُطس. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). خفته بینی. (یادداشت مؤلف). بمعنی دماغی که پهن باشد. (از انساب سمعانی) : حدثنی...ان مسیلمه الکذاب کان... اخنس الانف افطس. (بلاذری)

لغت نامه دهخدا

افطس

(اَ طَ)

بنی افطس، نام سلسله ای از حکمرانان قسمتی از اندلس است. این سلسله بدست ابن افطس که از نژاد بربرها بود در اوائل قرن پنجم تأسیس یافت و تا تاریخ 483 هجری قمری حکومت کردند. رجوع به قاموس الاعلام ترکی شود، کنایه از فلک و زمانه است. (آنندراج) (هفت قلزم). و رجوع به افعی شود

لغت نامه دهخدا

افطس

(اَ طَ)

علی. از علویانی که در زمان مأمون عباسی در بصره خروج کرد. رجوع شود به تاریخ گزیده ص 312، زبانۀ آتش. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

افطس

مردی که استخوان بینی وی فرو رفته و نوک بینی اش پهن باشد پهن بینی

فرهنگ لغت هوشیار

معنی اسفطس - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما