معنی استلج - جستجوی لغت در جدول جو

استلج

لغت نامه دهخدا

استله

(اِ تِ لَ)

بلده استله، شهری به اسپانیا نزدیک لوکرونی. (الحلل السندسیه ج 2 ص 177)

لغت نامه دهخدا

استل

(اِ تَ)

شکسته ای از استخر. تالاب. آبگیر. برکه. استخر. (برهان). ستخر. حوض. مخفف آن: ستل. (جهانگیری)

لغت نامه دهخدا

مستلج

(مُ تَ لِج ج)

نعت فاعلی از استلجاج. ستیهنده و تمردکننده در سوگند ونادهنده کفاره به گمان صدق. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به استلجاج شود

لغت نامه دهخدا

ساتلج

(لِ)

رودخانه ای در هند، و شرقی ترین و جنوبی ترین پنج رودخانه ای است که پنجاب را تشکیل میدهند. این رودخانه از تبت سرچشمه میگیرد و پس از عبور از هیمالیا با جریانی تند و سیل آساو سیراب ساختن دشت پنجاب و چندین ایالت دیگر و بعد از طی مسیری بطول 1500 هزار گز به پنجاب می پیوندد

لغت نامه دهخدا

استاج

(اِ)

چوبکی است میان کاواک که بر آن پنبۀ ریسیده را برای تافتن پیچند.

لغت نامه دهخدا

استیج

(اِ)

استاج. (منتهی الارب). چوبکی میان کاواک که بر آن پنبۀ ریسیده را برای تافتن پیچند و چیزی که رشته را از دوک بر آن پیچند. ماشوره

لغت نامه دهخدا

استلا

(اِ تِلْ لا)

شهرکی به خطۀ ناوار شمال اسپانیا و جنوب غربی شهرستان بنبلونه (پامپلون). از نظر موقع جغرافیائی به تنگه های ناوار نزدیک و بدین مناسبت دارای اهمیت نظامی است، غوره مانندی برآوردن خرمابن بعد درودن خرما. (منتهی الارب). غوره گونه برآوردن نخل پس از چیدن خرمای آن

لغت نامه دهخدا

استلاج

(مِ شِ)

دوام کردن بر خوردن شراب و ستیهیدن در آن و بسیار خوردن آن. (منتهی الارب). ادمان. دائم الخمر بودن

لغت نامه دهخدا

استوج

(اُ)

یکی از ییلاقهای دوهزار تنکابن. (سفرنامۀ مازندران و استراباد رابینو ص 107 بخش انگلیسی)

لغت نامه دهخدا

استلجاج

(مُ دَ / دِ بَ)

دعوی کردن رخت کسی را.