معنی استذابه - جستجوی لغت در جدول جو

استذابه

لغت نامه دهخدا

استذابه

فرهنگ لغت هوشیار

(گی وَ / وِ)

استرابت. دیدن در کاری که درشک افکند. (منتهی الارب). از کسی اثر یافتن که ترا به گمان افکند در کار او. (زوزنی). خبر یافتن از کسی که ترا در کار خود به گمان افکند. دیدن در وی کاری را که در شک افکند. در شک افتادن. چیز بگمان افکننده دیدن از کسی: اما امیر اسماعیل از استشعار و استرابت و سوءالظن تن درنداد. (ترجمه تاریخ یمینی ص 190).

لغت نامه دهخدا

استصابه

(لُءْ لُءْ)

صواب خواستن، بیداد کردن. (تاج المصادر بیهقی). ستم کردن. بیدادی. ظلم. ستم. جور

لغت نامه دهخدا

استتابه

(گَ فَ / فِ)

توبه خواستن. (زوزنی) (تاج المصادر بیهقی). توبه خواستن از کسی. (منتهی الارب). توبه کردن خواستن. توبه خواستن از گناه، پاسخ خواستن، پذیرفتن. قبول کردن. (غیاث اللغات) (منتهی الارب). برآوردن. روا کردن. روائی. درگیر شدن. گیرا گردیدن (چنانکه دعا). اجابت.
- استجابت دعا، اجابت کردن دعا. برآوردن خواهش. روا شدن دعا.
- استجابت کردن، روا کردن. اسعاف. برآوردن. اجابت کردن

لغت نامه دهخدا

استثابه

(گَ دُ)

پاداش خواستن از. (منتهی الارب). ثواب و پاداش خواستن. پاداش نیک خواستن.

لغت نامه دهخدا

استطابه

(خوا / خا)

استطابت. استطیاب. پاکی جستن. (منتهی الارب). پاکی خواستن. (غیاث).

لغت نامه دهخدا

استنابه

(مُ)

استنابت. به نیابت خواستن کسی را. بر نیابت داشتن خواستن. (زوزنی). نیابت داشتن خواستن. (تاج المصادر بیهقی) : ارسلان شاه را در شادیاخ به استنابت مثال فرستاد. (جهانگشای جوینی).

لغت نامه دهخدا

استجابه

(گُ دَ / دِ)

استجابت. پاسخ کردن. (زوزنی) (تاج المصادر بیهقی). جواب گفتن. (غیاث اللغات) (منتهی الارب). جواب دادن: استجاب له، بسیار شدن آب چاه و گرد آمدن آن. پرآب شدن چاه. (منتهی الارب) ، دست بداشتن از آب کشیدن از چاه تا آب گرد آید. (تاج المصادر بیهقی) ، ماندگی افکندن. برآسودن. (منتهی الارب) : سباشی تکین از اتباع واشیاع ارسلان مکنت مقام و فرصت استجمام نیافت به ابیورد شد. (ترجمه تاریخ یمینی ص 294). سلطان بر عزم استجمام روزی چند به اصفهان آمد. (جهانگشای جوینی)

لغت نامه دهخدا

استذاقه

(خِ / خَ / خُ)

چشیدن.

لغت نامه دهخدا

استحاضه

پیوسته خون از زن آمدن بعد از حیض، پیوستگی خون در زن

معنی استذابه - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما