- استثفار(گُ دَ / دِ پَ)
دامن میان هر دو ران گرفتن مردم. (منتهی الارب). دامن میان پای گرفتن، چهارماهه شدن بچۀ گوسفند واز شیر بازماندن: استجفر ولدالشاه. (منتهی الارب)
معنی استثفار - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
بهره بردن ناعادلانه از حاصل کار دیگران، بهره کشی، در علوم سیاسی استفادۀ ناعادلانۀ کشورهای قوی از منابع اقتصادی کشورهای ضعیف، بهره گرفتن از چیزی
(مَ سَ)
لغت نامه دهخدا
آمرزش خواستن. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی). غفران طلبیدن. مغفرت طلبیدن. طلب مغفرت. (غیاث). توبه کردن: استغفر من ذنبه و استغفره ایاه و استغفر اﷲ لذنبه. (منتهی الارب) : استغفر لهم او لاتستغفر لهم ان تستغفر لهم سبعین مره فلن یغفر اﷲ لهم. (قرآن 80/9).
بخطائی که بگذرد در وهم
عاقلان را سزاست استغفار.
خاقانی.
با من سرگشته استنفار کن
پس ز استغفار استغفار کن.
عطار.
دلم سیاه شد از شعر مدح بیهوده
همین ز هرچه نه مدح است یارب استغفار.
عطار.
بخطائی که بگذرد در وهم
عاقلان را سزاست استغفار.
خاقانی.
با من سرگشته استنفار کن
پس ز استغفار استغفار کن.
عطار.
دلم سیاه شد از شعر مدح بیهوده
همین ز هرچه نه مدح است یارب استغفار.
عطار.
