معنی ازدی در لغت نامه دهخدا

ابوالقاسم عبدالله بن محمد ازدی بصری نحوی. کتاب النطق و کتاب الاختلاف از اوست. (ابن الندیم)، ازراع ناس، قدرت یافتن مردم بر زراعت. (منتهی الارب)، او راست: الدرر المکلله فی الفرق بین الحروف المشکله فی اللغه. (کشف الظنون)، ابن ظافر. رجوع به ابن ظافر ازدی و معجم المطبوعات (ابن ظافر الازدی) شود، بند بکردن پیراهن را. (تاج المصادر بیهقی). تکمه ساختن. دگمه بر جامه گذاشتن، عبدالغنی. رجوع بعبدالغنی بن سعید و الاعلام زرکلی شود، ازراق ناقه، سپس انداختن ناقه بار خود را. (منتهی الارب)

معنی ازدی در لغت نامه دهخدا

منسوب به ازد و گروهی از علماء بدین نسبت شهرت دارند. رجوع بعیون الاخبار ج 6 ص 284 و 289 و 302 شود

معنی ازدی در لغت نامه دهخدا

لوطبن یحیی. رجوع بلوطبن یحیی و الاعلام زرکلی شود، منقطع کردن بول بر کسی. (زوزنی). قطع کردن بول و گمیز برکسی: لاتزرموا ابنی (حدیث)، ای لاتقطعوا علیه بوله

معنی ازدی - جستجوی لغت در جدول جو

ازدی(اَ)

لغت نامه دهخدا

ازدی(اَ)

لغت نامه دهخدا

ازدی(اَ)

لغت نامه دهخدا

ازدر

درخور، سزاوار، شایستۀ، برای مثال زنهار دهد خصم قوی را چو ظفر یافت / هر چند نباشد بر او ازدر زنهار (فرخی - ۸۹)، شایسته، سزاوار، برای مثال خدای داند کآنجا چه مایه مردم بود / همه در آرزوی جنگ و جنگ را ازدر (فرخی - ۷۱)

فرهنگ فارسی عمید

ابدی

آنچه فنا و زوال نمی پذیرد و همیشه باقی است، جاودانی، پاینده، نابودنشدنی

فرهنگ فارسی عمید

اکدی

مربوط به اکد، از مردم اکد، زبانی از خانوادۀ زبان های حامی - سامی که در بین النهرین رایج بوده

فرهنگ فارسی عمید

احدی

مؤنث واژۀ احد، یک، یکی

فرهنگ فارسی عمید

ایدی

یدها، دست ها، کنایه از قدرت ها، جمع واژۀ ید

فرهنگ فارسی عمید

وازدی

(زَ)

اسحاق بن ابراهیم الوازدی مکنی به ابومحمد که از ابوحفص بن حفص الباهلی و سعید بن هاشم الکاغذی وجز آنان روایت کند و از او بکر بن مسعود بن الحسن بن الورادالفرنکدی و جز وی روایت دارد. (لباب الانساب)

لغت نامه دهخدا

وازدی

(زَ)

منسوب به وازد از دهکده های سمرقند

لغت نامه دهخدا

یزدی

منسوب به یزدگرد ازمردم یزد، آنچه دریزدبافته یاساخته شود: چادرشب یزدی

معنی ازدی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما