- ارآء(قَ دَ کَ / کِ)
ارءاء. صاحب رأی و دریافت گردیدن.
معنی ارآء - جستجوی لغت در جدول جو
- ارآء(اَرْ)
ارٔاء. جمع واژۀ رأی، بمعنی اعتقاد و بینائی. (آنندراج) ، آبی است بنی ریاح بن یربوع را به حزن. (معجم البلدان)
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(اِ تِ)
لغت نامه دهخدا
اکئآء. ناپسندیدن چیزی را و مکروه داشتن. (ناظم الاطباء). از چیزی یا کسی کراهت داشتن. (از اقرب الموارد)
(نَ حَ)
لغت نامه دهخدا
اصآی جوجه، به بانگ آوردن آن. (از قطر المحیط) (اقرب الموارد). به بانگ آوردن کسی را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)
(اَرْ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ ارب، بمعنی زیرکی و مکر و زشتی و شر و بدی و عقل و دین و شرم زن و حاجت و عضو: السجود علی سبعه ارآب، یعنی سجده بر هفت عضو است: پیشانی و دو دست و دو قدم و دو زانو، یعنی مساجد سبعه
(اَرْ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ رئد، شک آوردن. ریبت آوردن، تهمت کردن، صاحب شک وتهمت گردیدن مرد (یعنی متهم شدن) ، یا کار ناپسندی کردن، جغرات ساختن شیر را. ماست بستن
(بُ رَ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ بری ٔ. (منتهی الارب) (ترجمان علامۀ جرجانی، ترتیب عادل بن علی) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). رجوع به بری ٔ شود
(اِ)
لغت نامه دهخدا
انئاء. دور گردانیدن کسی را. (ناظم الاطباء). دورکردن. (مصادر زوزنی). انأیته انئاءً، دور گردانیدم او را. (منتهی الارب).
