معنی اذعلباب - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

لباب ها، برگزیده و خالص از هر چیز، لب ها، مغزهای چیزی، عقل ها، جمع واژۀ لباب

(یَ / یِ سَ)

نیک بشتاب رفتن.

(گِ رَ / رُو)

ازلعباب سحاب،کثیف شدن ابر. (منتهی الارب).

(شی شِ کَ)

دراز خفتن. (منتهی الارب). بپهلو خفتن. (زوزنی) ، آنکه مویش از پیش سررفته باشد، گاو بی شاخ. (منتهی الارب)

(لُ)

خداوند عقل:
بی حجابت باید آن ای ذولباب
مرگ را بگزین و بردر آن حجاب.
مولوی.
، خداوند خالص یعنی خداوند عقل و خداوند فهم. (فرهنگ لغات مثنوی)

(اَ)

زمینی است ازآن عک بن عدنان میان مکه و ساحل که در حدیث ارتداد از آن ذکری شده است. (از معجم البلدان)

(اِ)

مقیم شدن و لازم گرفتن جائی را. (منتهی الارب) (تاج المصادر بیهقی).

(اَ)

جمع واژۀ لب ّ. (منتهی الارب) (دهار) (ترجمان علامۀ جرجانی) :
زو دیو گریزنده و او داعی انصاف
زو حکمت نازنده و او منهی الباب.
خاقانی.

جمع لب، عقلها، خردها

جمع لب، خردها، مغزها

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما