معنی احناج در لغت نامه دهخدا

جمع واژۀ حنو و حنو. اطراف و جوانب: در وقت قاآن، توراکیناخاتون را با جماعتی از اصحاب حضرت کینه ای در احنای سینه متمکن گشته بود. (جهانگشای جوینی). احناءالوادی، خطا کردن

لغت نامه دهخدا

احناء

(عَ سَ)

مهربانی کردن. (تاج المصادر بیهقی). احناء مراءه بر ولد، شفقت و مهربانی زن بفرزند: احنت المراءه علی ولدها، مهربانی کرد زن بر فرزندان خود، و شوی نکرد پس از مردن پدر آنان. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

احنات

(اِ)

جمع واژۀ احنه، خشم. ج، احن، احنات

لغت نامه دهخدا

احناث

(عَ سَ)

حانث کردن کسی را، نامهای جمادی الاولی و جمادی الاّخره بجاهلیت

لغت نامه دهخدا

احناذ

(عِ رَ اَ)

بسیار آب آمیختن در شراب.

لغت نامه دهخدا

احراج

(اَ)

جمع واژۀ حرج. گوش ماهیها که برای دفع چشم بد، در گلو آویزند.

لغت نامه دهخدا

احباج

(صَ گَ)

نزدیک شدن. بالا برآمدن تا دیده شود، احباط از فلان، اعراض از او. (منتهی الارب) ، باطل گردانیدن. باطل کردن عمل. (تاج المصادر). باطل کردن ثواب عمل: احبطه اﷲ، باطل گرداناد خدای او را

لغت نامه دهخدا

احضاج

(اَ)

جمع واژۀ حضج

لغت نامه دهخدا

احجاج

(طَ لَ / لِ نَ)

به حج فرستادن

لغت نامه دهخدا

احواج

(اَحْ)

جمع واژۀ حاجت

لغت نامه دهخدا

احداج

(اَ)

جمع واژۀ حدج

لغت نامه دهخدا

احداج

(طَ رَ فَ)

سخت شدن درخت حنظل. (تاج المصادر) (زوزنی). بار آوردن آن. (منتهی الارب).

لغت نامه دهخدا

اعناج

(اَ بَ)

استوار نمودن کار را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). مستحکم و استوارکردن کارها را. (از اقرب الموارد) ، بعجز آوردن کسی را و دشوار ساختن او را: اعوز المطلوب فلاناً، اعجزه و اشتدّ علیه. (از اقرب الموارد). دشوار گشتن کسی را چیزی. (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، محتاج شدن بسوی چیزی و دشوار گشتن مر او را آن چیز: اعوزه الشی ٔ، محتاج شد بسوی آن. (منتهی الارب). محتاج شدن و حاجتمند شدن. (آنندراج). محتاج شدن بسوی چیزی. (ناظم الاطباء). نیازمند بچیزی شدن و ناتوان شدن بر آن: اعوزه الشی ٔ، احتاج الیه فلم یقدر علیه: ’کمعزی الحجاز اعوزتها الزرائب’. (از اقرب الموارد) ، اعوزه الدهر، نیازمند گردانید او را روزگار. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). نیازمند گردانیدن. (آنندراج). درویش ساختن روزگار کسی را: اعوز الدهر الرجل، ادخل علیه الفقر. (از اقرب الموارد). و مایعوز لفلان شی ٔ الا ذهب به، ای مایشرف. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، متعذر گشتن: اعوز الشی ٔ، تعذر. (از اقرب الموارد). کم یافتن. (مصادر زوزنی). نایاب گشتن او را. (یادداشت بخط مؤلف)

استوار نمودن کار را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). مستحکم و استوارکردن کارها را. (از اقرب الموارد) ، بعجز آوردن کسی را و دشوار ساختن او را: اعوز المطلوب فلاناً، اعجزه و اشتدّ علیه. (از اقرب الموارد). دشوار گشتن کسی را چیزی. (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، محتاج شدن بسوی چیزی و دشوار گشتن مر او را آن چیز: اعوزه الشی ٔ، محتاج شد بسوی آن. (منتهی الارب). محتاج شدن و حاجتمند شدن. (آنندراج). محتاج شدن بسوی چیزی. (ناظم الاطباء). نیازمند بچیزی شدن و ناتوان شدن بر آن: اعوزه الشی ٔ، احتاج الیه فلم یقدر علیه: ’کمعزی الحجاز اعوزتها الزرائب’. (از اقرب الموارد) ، اَعْوَزَه الدهر، نیازمند گردانید او را روزگار. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). نیازمند گردانیدن. (آنندراج). درویش ساختن روزگار کسی را: اعوز الدهر الرجل، ادخل علیه الفقر. (از اقرب الموارد). و مایعوز لفلان شی ٔ الا ذهب به، ای مایشرف. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، متعذر گشتن: اعوز الشی ٔ، تعذر. (از اقرب الموارد). کم یافتن. (مصادر زوزنی). نایاب گشتن او را. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

اشناج

(نَ / نِ بَ)

اشناج جلد، ترنجیده شدن و درهم کشیده شدن پوست از گرما یا سرما. (از المنجد)

لغت نامه دهخدا

احنان

(عِ اَ)

احنان قوس، ببانگ آوردن کمان. ترنگانیدن کمان.

لغت نامه دهخدا

احناک

(عَ خوا / خا)

مجرّب کردن روزگار مردم را. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی). آزموده گردانیدن روزگار مردم را. احناک سن ّ کسی را، استوارخرد کردن تجربه ها و آزمونها او را.

لغت نامه دهخدا

احناک

(اَ)

جمع واژۀ حنک

لغت نامه دهخدا

احناق

(عِ رَفَ)

بخشم آوردن. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی).

لغت نامه دهخدا

احناط

(عِ رَ)

احناط زرع، خداوند وقت درو شدن کشت.

لغت نامه دهخدا

احناش

(عِ رَ)

شتابانیدن.

لغت نامه دهخدا

احناش

(اَ)

جمع واژۀ حنش، به معنی آنچه از چرنده و پرنده که او را صید کنند و مار و افعی. آنچه صید کرده میشود از مرغان و هوام و مگسان و ماران. شکارهای مرغ و مارها. شکارها. مارها

لغت نامه دهخدا

احواج

(عِ پَ)

نیازمند کردن. (تاج المصادر بیهقی). حاجتمند گردانیدن. محتاج کردن.

لغت نامه دهخدا