معنی احفه - جستجوی لغت در جدول جو

احفه

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از تحفه — تصویر تحفه

(دخترانه)

شخص یا چیز بسیار ارزشمند، هدیه

فرهنگ نامهای ایرانی

تصویری از احبه — تصویر احبه

حبیب ها، یار ها، دوست ها، معشوق ها، محبوب ها، جمع واژۀ حبیب

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از صحفه — تصویر صحفه

بشقاب، کاسۀ بزرگی که غذایی که در آن ریخته می شود پنج تن را سیر می کند

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از محفه — تصویر محفه

تختی شبیه هودج برای حمل کردن مریض یا مسافر، تخت روان، محافه

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از تحفه — تصویر تحفه

هدیه، پیشکش، هر چیز کمیاب و گران بها، سوغات، هدیه ای که کسی از سفر برای دوستان و آشنایان خود بیاورد
رهاورد، ارمغان، سفته، نورهان، نوراهان، نوارهان، راهواره، بازآورد، عراضه، بلک، لهنه

فرهنگ فارسی عمید

(اَ حِبْ بَ)

جمع واژۀ حبیب. دوستان

لغت نامه دهخدا

(اَ حِجْ جَ)

جمع واژۀ حجاج و حجاج. جانب ها.
رجوع به احجه شود

لغت نامه دهخدا

(اَ حِزْ زَ)

جمع واژۀ حزیز، پر شدن، احزیزام مکان، درشت گردیدن آن، احزیزام رجل، کلان شکم شدن مرد از پری. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(اَ فَ)

بامحفوظات تر. که بیشتر یاد گیرد.
- امثال:
احفظ من الشﱡعبی.
احفظ من العمیان. (مجمع الأمثال میدانی)

لغت نامه دهخدا

(اَ فَ)

شتری که کوهانش ریش شده است. شتر که کوهان او از زیر تا بالا ریش شده لکن هنوز بن کوهان او سالم است

لغت نامه دهخدا

(اَ حِضْ ضَ)

جمع واژۀ حضیض

لغت نامه دهخدا

(عِ رَ دَ / دِ)

کینه و خشم گرفتن. (منتهی الارب). سخت کینه گرفتن

لغت نامه دهخدا

(اَ سِ فَ)

که صلاحیت رستن گیاه ندارد: ارض اسفه

لغت نامه دهخدا

(اَ حِنْ نَ)

جمع واژۀ حنین.

لغت نامه دهخدا

(اَ فَ / فِ)

بیماریی در دست و پای ستور که وخش نیز گویند. (برهان) (ناظم الاطباء). رجوع به کلمه وخش در برهان قاطع شود

لغت نامه دهخدا

(اِ)

الف گرفتن. (مصادر زوزنی). انس گرفتن و دوستی با کسی. (از اقرب الموارد). الف. الفت.

لغت نامه دهخدا

(اِ تِ)

ننگ داشتن. (مصادر زوزنی) (از منتهی الارب). انف. رجوع به انف شود.

لغت نامه دهخدا

(اَ حِدْ دَ)

جمع واژۀ حدید (وصفی). احداء. رجوع به احدّاء شود، فرقه ای از سپاهیان پادشاه هندوستان است که هر صد تن را یک سربلوک کرده، صدی گویند و هزار تن را یک دستۀ هزاری گویند. (شعوری)

لغت نامه دهخدا

(اَ فَهْ)

نعت تفضیلی ازرفه و رفوه. برفاه تر. تن آسان تر. فراخ زندگانی تر، ارقاد در مکان، اقامت کردن در آنجای. بجای ایستادن. (تاج المصادر بیهقی). ایستادن. (تاج المصادر بیهقی)

لغت نامه دهخدا

(اِ فَ)

سفه. سپه. از محال سیستان. رجوع به تاریخ سیستان ص 25 و 296 شود، دهی در دوازده فرسخی میانۀ شمال و شرق فهلیان. (فارسنامۀ ناصری) ، دو فرسخ شمالی دوزه (صیمکان فارس). (فارسنامۀ ناصری)

لغت نامه دهخدا

(فَ)

کنار چیزی. کنارۀ رود. ج، حافات. (مهذب الاسماء) ، حاجت، سختی. شدّت، گاو خرمن کوبی که بر کناره باشد و نسبت به گاوان همراه خود زیاده تر گردش دارد. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(اَ فَ)

یکی از قرای اخمیم از صعید مصر است. (مراصدالاطلاع) ، چیز دقیق دادن. اندک دادن. (تاج المصادر بیهقی) ، نرم کردن آرد. باریک کردن آرد. (آنندراج) ، گوسفند بخشیدن به، یقال اتیته فماادقنی ولااجلنی، ای مااعطانی دقیقاً و لاجلیلا. (منتهی الارب) ، نیکو گفتن، نیکو گرفتن

یکی از قرای اخمیم از صعید مصر است. (مراصدالاطلاع) ، چیز دقیق دادن. اندک دادن. (تاج المصادر بیهقی) ، نرم کردن آرد. باریک کردن آرد. (آنندراج) ، گوسفند بخشیدن به، یقال اتیته فماادقنی ولااجلنی، ای مااعطانی دقیقاً و لاجلیلا. (منتهی الارب) ، نیکو گفتن، نیکو گرفتن

لغت نامه دهخدا

(حِ فَ)

شتر خسته از روندگی. زاحف. وتاء مبالغه را بود. (اقرب الموارد) (تاج العروس)

لغت نامه دهخدا

(اُ فَ)

حدّ فاصل میان دو زمین. حد زمین. (مهذب الاسماء).

لغت نامه دهخدا

(اَ نَ فَ)

ننگ داشتن. انفت. انف. (یادداشت مؤلف). و رجوع به انف شود

لغت نامه دهخدا

محافه در فارسی: تخت روان هودج مانندی که بر دوش حمل کنند محافه: رشید الدین و طواط را که در خدمت آبا او سن از هشتاد گذشته بود بمحفه ای پیش او آوردند

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از لحفه — تصویر لحفه

زیر دواج بودن دواج و برخورد افکندن

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از صحفه — تصویر صحفه

کاسه بزرگ

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از سحفه — تصویر سحفه

پیه پشت پیه چربی گوشت

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از تحفه — تصویر تحفه

هدیه، ارمغان

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از انفه — تصویر انفه

آغاز چیزی نخستین بزرگیاد (تکبیر)

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از محفه — تصویر محفه

((مَ حَ فِّ))

تخت روان، کجاوه

فرهنگ فارسی معین

تصویری از حافه — تصویر حافه

((فِ))

فرزندزاده، خدمتکار، جمع حفده

فرهنگ فارسی معین

تصویری از تحفه — تصویر تحفه

((تُ فِ))

هدیه، ارمغان، کمیاب، گران بها، جمع تحف

فرهنگ فارسی معین