معنی اثآء - جستجوی لغت در جدول جو

اثآء(وَ)

لغت نامه دهخدا

امآء

(اِ)

امأاء. صد کس شدن قوم. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد).

لغت نامه دهخدا

انآء

(اِ)

انئاء. دور گردانیدن کسی را. (ناظم الاطباء). دورکردن. (مصادر زوزنی). انأیته انئاءً، دور گردانیدم او را. (منتهی الارب).

لغت نامه دهخدا

انآء

(اَنْ)

جمع واژۀ نؤی و نؤی ̍. (از ناظم الاطباء). رجوع به نؤی شود

لغت نامه دهخدا

ارآء

(قَ دَ کَ / کِ)

ارءاء. صاحب رأی و دریافت گردیدن.

لغت نامه دهخدا

ارآء

(اَرْ)

ارٔاء. جمع واژۀ رأی، بمعنی اعتقاد و بینائی. (آنندراج) ، آبی است بنی ریاح بن یربوع را به حزن. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

اصآء

(نَ حَ)

اصآی جوجه، به بانگ آوردن آن. (از قطر المحیط) (اقرب الموارد). به بانگ آوردن کسی را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

ازآء

(تَ / تِ خوا / خا)

پر شدن شکم چندانکه گران شود و جنبش نتواند

لغت نامه دهخدا

افآء

(اِتْ تِ)

در زمین تابان و لغزان درآمدن. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد).

لغت نامه دهخدا

اکآء

(اِ تِ)

اکئآء. ناپسندیدن چیزی را و مکروه داشتن. (ناظم الاطباء). از چیزی یا کسی کراهت داشتن. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

اتآء

(سَ اَ دَ زَ)

وعده پذیرفتن، اتآق قوس، تمام کشیدن کمان را

لغت نامه دهخدا

اثآر

(پَ رَ)

قصاص یافتن. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

اثآر

(اَ ثْ)

جمع واژۀ ثأر

لغت نامه دهخدا

اثاء

(اِ)

سنگها. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

رثآء

(رَآ)

نعجه رثآء، نعت است ازرث ء، به معنی سیاهی سپیدی آمیخته. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

معنی اثآء - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما