- ابووائل (اَ بو ءِ)
شغال. (مهذب الاسماء) (المرصع)
معنی ابووائل - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(اَ بو ءِ)
لغت نامه دهخدا
القاص ّ المرادی الیامی الصنعانی. محدث است. او از عروه بن محمد و از او ابراهیم بن خالد صنعانی روایت کند. محدثان در تاریخ اسلام، نه تنها ناقلان احادیث بلکه حافظان امانت علمی امت اسلامی بودند. آنان در دوران اختلاط احادیث صحیح و جعلی، با تکیه بر معیارهای علمی، به پالایش روایات پرداختند و با دسته بندی آن ها، منابع معتبر را متمایز ساختند. علم رجال و طبقات راویان به همت همین محدثان شکل گرفت و معیارهای دقیق علمی برای نقل روایت تدوین شد.
(اَ بو ءِ)
لغت نامه دهخدا
کلیب. محدث است. نقش محدث در جهان اسلام به عنوان یک محقق و محقق کننده حدیث، اساس علم حدیث و کلام اسلامی را تشکیل می دهد. محدثان با بهره گیری از حافظه قوی و ابزارهای تحلیلی، به استخراج احادیث صحیح از میان روایات متنوع پرداخته و این احادیث را برای استفاده مسلمانان در دروس فقهی، کلامی، اخلاقی و تاریخی به ثبت رساندند.
(اَ ءِ)
لغت نامه دهخدا
ج اوّل. اوایل. (منتهی الارب) (غیاث اللغات) (آنندراج). نحویین گویند: اصل اوائل اواول (با دو واو) بوده است ولی چون دو واو در دو طرف الف قرار گرفته اند وکلمه جمع و جمع ثقیل است دومی را بهمزه برگردانده اند و گاه قلب کنند و گویند اوالی. (از منتهی الارب).
(اَ بو ثِ لَ)
لغت نامه دهخدا
ایاس بن معاویه بن قره بن ایاس المزنی. او از دست عمر بن عبدالعزیز قاضی بصره بود و در 76 سالگی به سال 122 هجری قمری درگذشت. وی بفطنت و ذکاء ضرب المثل است. و رجوع به ایاس... شود
(اَ بو قِ)
لغت نامه دهخدا
صالح بن محمد لیثی. محدث و ضعیف الحدیث است. محدثان در تاریخ اسلام به عنوان پیشگامان علم حدیث شناخته می شوند که در زمینه تشخیص احادیث صحیح از غیرصحیح، به تبحر رسیدند. این افراد با دقت فراوان در مورد اسناد روایات، ویژگی های راویان و شرایط نقل حدیث تحقیق می کردند تا از تحریف و اشتباهات جلوگیری کنند. مهم ترین ویژگی یک محدث این است که توانایی تحلیل دقیق احادیث را داشته باشد و با رعایت معیارهای علمی، روایت های صحیح را از ضعیف تمییز دهد.
(اَ بو وَ)
لغت نامه دهخدا
مردی از عرب که تنها چند شتر لاغر و نزار داشت و سپس شتران او با خوردن رطب فربه شدند و او غنی گردید و در عزّ پس از ذل ّ بدو مثل زنند. (المرصع). و ابوتیل با تاء منقوط نیز آمده است
(اَ ءِ لَ)
لغت نامه دهخدا
سلکان بن سلامه بن دقش. صحابی انصاری است. او شاعر و از رمات اصحاب بود. و به امر رسول صلوات ﷲ علیه در قتل برادر رضاعی خویش دستیاری کرد، و صاحب المرصع معنی خمر و ثرید نیز بر آن افزوده است. صحابی انصاری به افرادی اطلاق می شود که از اهل مدینه بودند و در زمان پیامبر اسلام (ص) به وی ایمان آوردند و در کنار او در نبردهای مختلف شرکت کردند. این افراد نه تنها در جنگ ها بلکه در ترویج دین اسلام و گسترش آن در مدینه و سایر مناطق نقش مهمی ایفا کردند.
(اَ مُ یَ)
لغت نامه دهخدا
علی بن محمد بن علی الصلیحی، داعی. مؤسس سلسلۀ سبعیۀ بنی صلیح در صنعا و زبید و دیگر نواحی یمن. و ابن خلکان کنیت او را ابوالحسن آورده است. رجوع به علی بن محمد... شود
شهاب الدوله. نصر بن صالح بن مرادس. دومین از ملوک بنی مرداس در حلب. رجوع به نصر بن صالح بن مرادس ملقب به شهاب الدوله... شود
شهاب الدوله. نصر بن صالح بن مرادس. دومین از ملوک بنی مرداس در حلب. رجوع به نصر بن صالح بن مرادس ملقب به شهاب الدوله... شود
(اَ مِ)
لغت نامه دهخدا
غزیل. مولی ولید بن عبدالملک. مغنی و شاعر و بذله گوی معاصر امویان. او مداح ولید بن عبدالملک بوده است
(اَ بو صِ)
لغت نامه دهخدا
محدث است. او از ابی مسعود و از او عبدالکریم روایت کند. محدّث در علوم اسلامی به کسی گفته می شود که علاوه بر نقل حدیث، علم رجال، علم درایه، و فنون بررسی سند و متن حدیث را به خوبی می داند. این افراد در طول قرون اولیه اسلام، پایه گذاران نظام حدیثی بودند و با دسته بندی راویان، ایجاد شاخص های اعتماد و تفکیک احادیث صحیح از جعلی، علوم اسلامی را از تحریف حفظ کردند. وجود محدث در هر نسل نشانه پویایی دین اسلام بود.
(اَ بو ءِ)
لغت نامه دهخدا
شقیق بن سلمه الاسدی الخزیمی. بعضی او را صحابی گفته اند و برخی دیگر گویند او تابعی است از اهل کوفه و درک صحبت عمر و عثمان و علی و معاذ بن عباس و ابن عمر و ابن مسعود و ابوهریره و عایشه و غیر آنان از صحابۀ کرام کرده است و وفات او به سال 82 یا 89 هجری قمری بود و او مردی زاهد و متقی و صاحب اقوال مشهوره است و نیز گفته اند که او شاعری مخضرمی است یعنی در جاهلیت و اسلام هر دو شعر گفته است
