معنی ابوطارق - جستجوی لغت در جدول جو

ابوطارق

لغت نامه دهخدا

ابوطالب

(پسرانه)

نام عموی پیامبر (ص) و پدر علی (ع)

فرهنگ نامهای ایرانی

بوارق

بارقه، روشنایی، پرتو مثلاً بارقه ای از ایمان در او وجود دارد، برق زننده، درخشنده

فرهنگ فارسی عمید

اوطار

وطرها، حاجت ها، نیاز ها، جمع واژۀ وطر

فرهنگ فارسی عمید

ابوطالب

(اَ لِ)

اسپ. فرس. (المزهر)

لغت نامه دهخدا

ابواق

(اَبْ)

جمع واژۀ بوق

لغت نامه دهخدا

ابطار

(سِ یِ سَ)

به دنه آوردن. (زوزنی) (تاج المصادر بیهقی). سخت شاد شدن. فیریدن. سخت شاد کردن مال کسی را. گمراه و ناسپاس کردن مال کسی را. سرگشته و حیران کردن، تکلیف زیاده از طاقت دادن، معیشت او موقوف گردانیدن، لاغر ساختن، مدهوش کردن. (تاج المصادر بیهقی)

به دَنه آوردن. (زوزنی) (تاج المصادر بیهقی). سخت شاد شدن. فیریدن. سخت شاد کردن مال کسی را. گمراه و ناسپاس کردن مال کسی را. سرگشته و حیران کردن، تکلیف زیاده از طاقت دادن، معیشت او موقوف گردانیدن، لاغر ساختن، مدهوش کردن. (تاج المصادر بیهقی)

لغت نامه دهخدا

بطارق

(بُ رِ)

طویل و دراز. (ناظم الاطباء). طویل. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

بوارق

(بَ رِ)

جمع واژۀ بارقه. (ناظم الاطباء) (از اشتینگاس). جمع بارقه که بمعنی چیز روشن و بمعنی درخشندگی و روشنی باشد. مشتق از بروق که بمعنی درخشیدن است. (غیاث) (آنندراج) : وشایم بوارق لطایف او از اظلال نیل آمال محروم نگردد. (تاریخ بیهق ص 1). این رساله... که لمعه ای است از بوارق بیان و حدائق بنان او ایراد کرده میشود. (ترجمه تاریخ یمینی ص 234 چ اول). هذه الاشراقات و البوارق و اللوایح. (حکمت اشراق ص 254).

جَمعِ واژۀ بارقه. (ناظم الاطباء) (از اشتینگاس). جمع بارقه که بمعنی چیز روشن و بمعنی درخشندگی و روشنی باشد. مشتق از بروق که بمعنی درخشیدن است. (غیاث) (آنندراج) : وشایم بوارق لطایف او از اظلال نیل آمال محروم نگردد. (تاریخ بیهق ص 1). این رساله... که لمعه ای است از بوارق بیان و حدائق بنان او ایراد کرده میشود. (ترجمه تاریخ یمینی ص 234 چ اول). هذه الاشراقات و البوارق و اللوایح. (حکمت اشراق ص 254).

لغت نامه دهخدا

ابوساق

(اَ)

طوّل

لغت نامه دهخدا

اوطراق

توقف و اقامت، سکونت

لغت نامه دهخدا

ابوطوق

(اَ طَ)

نوعی از جوارح طیور و صاحب نخبهالدهر گوید: بصعید مصر باشد در ساحل نیل و شکار او ماهی و تنها چشمان صید خویش برآرد و بخورد وبقیه بجای ماند و مردمان از پس ماندۀ او برخورند، اذخر. کاه مکّه. (مؤیدالفضلا)

لغت نامه دهخدا

ابوورق

(اَ ؟)

او راست: کتاب تفسیر بر قرآن کریم. (ابن الندیم)

لغت نامه دهخدا

ابوصادق

(اَ دِ)

سلیم بن قیس هلالی عامری. ابن الندیم گوید: او از اصحاب امیر المؤمنین علی علیه السلام است وآنگاه که حجّاج کشتن او خواست او بگریخت و به ابان بن ابی عیاش پناه برد و او ویرا پناه داد. و وقتی که مرگ ابوصادق نزدیک گشت به ابان گفت برادرزاده ترا بر من حقی است و مرگ من دررسیده است و از اوامر رسول صلوات الله علیه برخی بر او برشمرد و کتابی بدو داد. و این همان کتاب مشهور سلیم بن قیس است که تنها ابی عیاش از او روایت کرده است و اولین کتاب شیعه همانست

سُلیم بن قیس هلالی عامری. ابن الندیم گوید: او از اصحاب امیر المؤمنین علی علیه السلام است وآنگاه که حجّاج کشتن او خواست او بگریخت و به ابان بن ابی عیاش پناه برد و او ویرا پناه داد. و وقتی که مرگ ابوصادق نزدیک گشت به ابان گفت برادرزاده ترا بر من حقی است و مرگ من دررسیده است و از اوامر رسول صلوات الله علیه برخی بر او برشمرد و کتابی بدو داد. و این همان کتاب مشهور سلیم بن قیس است که تنها ابی عیاش از او روایت کرده است و اولین کتاب شیعه همانست

لغت نامه دهخدا

ابوطارم

(اَ رَ)

بلخی. او راست: مفارید ابی طارم

لغت نامه دهخدا

ابوطالب

(اَ عَ)

تاج الدین فارسی شیرازی. او پس از عزل مؤیدالدین مرزبان بسعی اتابک بوزابه، به وزارت مسعود بن محمد سلجوقی (527 -547 هجری قمری) رسید لکن چون عقل و کیاستی وافی نداشت پس از قتل بوزابه معزول و به شیراز بازگشت. رجوع به دستورالوزراء خوندمیر ص 214 و حبط ج 1 ص 384 شود
فریدالدین عطار. محمد بن ابی بکر ابراهیم نیشابوری. کنیت او بقول مشهور ابوحامد است. رجوع به فریدالدین... شود
علی بغدادی. او راست: عیون التواریخ. و حمدالله مستوفی از این کتاب نقل کرده است. رجوع به حبط ج 1 ص 358 شود

لغت نامه دهخدا

ابوطامر

(اَ مِ)

کیک. (مهذب الاسماء). برغوث. ابووثّاب. ابوعدی. (المزهر)

لغت نامه دهخدا

ابو غرق

(غَ)

ابو غرق، ناحیه ای است در عراق، واقع در قضاء هندیه از ایالت حله. (از اعلام المنجد)

لغت نامه دهخدا

ام طارق

(اُمْ مِ رِ)

شتر مرغ. (یادداشت مؤلف) ، نوعی ماهی بی پلک که در نیل مصر میباشد. (از یادداشت مؤلف از المرصع)

لغت نامه دهخدا

ابولاحق

(اَ حِ)

باز. بازی.

لغت نامه دهخدا

ابوعطارد

(اَ عُ رِ)

او از ابن مسعود و از وی ایاد بن لقیط روایت کند

لغت نامه دهخدا

ابوطامه

(اَ)

کوهی ست به حجاز، در دوازده منزلی مکّه

لغت نامه دهخدا

اوطاق

(اُ)

خیمه و حجره. اطاق. (ناظم الاطباء). خیمه و مکان و حجره. (آنندراج). اتاق. اطاق. رجوع به هریک از این کلمات شود، جایی که باد بسیار میوزد. (ناظم الاطباء) (آنندراج) (برهان)

لغت نامه دهخدا

ابوشائق

(اَ ءِ)

سرود. (مهذب الاسماء) (السامی فی الاسامی). غنا.

لغت نامه دهخدا

ابوشایق

(اَ یِ)

رجوع به ابوشائق شود

لغت نامه دهخدا

ابوطاهر

(اَ هَِ)

اشنان. (مهذّب الاسماء). اشنان که بدان دست شویند. (دهار). دست اشنان. (السامی فی الاسامی). دستمال

لغت نامه دهخدا

ابوطاهر

(اَ هََ)

خشوعی، برکات بن شیخ ابی اسحاق ابراهیم بن شیخ ابی الفضل طاهر بن برکات بن ابراهیم دمشقی جیرونی محدّث. (510- 598 هجری قمری). رجوع به وفیات ابن خلکان شود
منجم شیرازی. وی بزمان القائم بامراﷲ میزیست وگویند زلزلۀ چهاردهم صفر سال 434 هجری قمری تبریز رااو از پیش آگاهی داد. رجوع به ص 407 حبط ج 2 شود
یحیی بن تمیم بن معز بن بادیس. از ملوک بنی زیری در افریقیه از سال 501 تا 509 هجری قمری رجوع به یحیی... شود
ابن محمد بن علی بن حسن فضلویه. سرسلسلۀ امرای هزاراسپی لرستان و آنان مدت دویست سال (543- 740 هجری قمری) در لرستان حکومت داشتند و به اتابکان لرستان یا آل فضلویه معروفند. ابوطاهر از طرف سلغریان مأمور نشاندن ف تنه لر بزرگ شد و در آنجا حکومت یافت و خاندان او از سلاطین مغول اطاعت کردند و چندی حکومت خوزستان نیز بآنان واگذارشد. مدت حکمرانی ابوطاهر از 543 هجری قمری تا حدود سی وچهار سال بود. رجوع به حبط ج 2 ص 102 شود
اوانی. نام یکی از فدائیان حسن صباح. او کشندۀ خواجه نظام الملک حسن طوسی است به رمضان سال 435 هجری قمری رجوع به ص 364 و 373 حبط ج 1 شود

لغت نامه دهخدا

ابطار

سرگرداندن شاد کردن

فرهنگ لغت هوشیار

اوطاق

بنگرید به اطاق

فرهنگ لغت هوشیار

اوطار

حاجات، نیازها

فرهنگ لغت هوشیار

ابوساق

گیاهی است از تیره اسفنجیان که بحری است و دارای مقدار زیادی نمکهای قلیایی میباشد. از خاکستر آن سود محرق (ئیدرات سدیم) استخراج میکنند غسول حمض اشنان دریایی

فرهنگ لغت هوشیار