معنی ابوصیفی - جستجوی لغت در جدول جو

ابوصیفی

لغت نامه دهخدا

(ضَ فَ)

عبدالعزیز بن مروان. (المرصّع)

شرف الدین ابوعبداﷲ محمد بن سعید بن حماد (608- 691 هجری قمری)، معروف به بوصیری، نسبت وی به بوصیر یکی از قراء مصر میباشد، او در شعر و کتابت یگانه زمانۀ خود بود، اوراست قصایدی مشهور من جمله: قصیدۀ مشهور به البرده، قصیدۀ لامیه، قصیده المضریه، و قصیده الهمزه فی مدائح النبویه، و چند قصیدۀ دیگر، (از معجم المطبوعات)، رجوع به اعلام زرکلی شود

لغت نامه دهخدا

بوصیری

منسوب است به بوصیر، و رجوع به بوصیر و مادۀ بعد شود

لغت نامه دهخدا

ابوصیف

(اَ صَ)

یمنی. او راست: کتاب فضائل شعبان

لغت نامه دهخدا

ابوصفیه

(اَ صَ فی یَ)

مولی رسول الله صلوات الله علیه. صحابی و از مهاجرین است و نام او نبه است. صحابی کسی است که نه تنها پیامبر اسلام را دیده، بلکه با او زندگی کرده و از او آموخته است. این افراد، اولین دانش آموختگان اسلام محسوب می شوند و از نظر تاریخی و مذهبی، جایگاهی والا دارند. بررسی زندگی صحابه به فهم بهتر آموزه های اسلامی کمک می کند.

لغت نامه دهخدا

ابوسیف

(اَ سَ)

قین، یعنی آهنگر. شوهر دایۀ ابراهیم بن رسول صلوات الله علیه و نام او برأبن اوس است، مزمار

لغت نامه دهخدا

ابوعیسی

(اَ سا)

حکم بن ابان عدنی. یکی از زهاد واز روات حدیث است و به هشتاد وچهارسالگی در سال 154 هجری قمری درگذشت. رجوع به صفهالصفوه ج 2 ص 168 شود

لغت نامه دهخدا

ابولیلی

(اَ لَ لا)

مرد احمق.

لغت نامه دهخدا

ابولیلی

(اَ لَ لا)

ابلیس. شیطان. بومرّه

لغت نامه دهخدا

ابولیلی

(اَ عَ)

ابن عمرو بن الجراح. صحابی است و او بجنگ جمل در رکاب امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب بود. رجوع به حبیب السیر چ طهران ج 2 ص 77 شود
یسار. صحابی است. و پسر او عبدالرحمن از وی روایت کند. و رجوع به ابولیلی الانصاری والد عبدالرحمن... شود

لغت نامه دهخدا

ابوعیسی

(اَسا)

محمد بن عیسی بن سوره بن موسی بن الضحاک بوغی ترمذی حافظ و محدث. او تلمیذ ابی عبدالله محمد بن اسماعیل بخاری است و او راست: کتاب الجامع و العلل و آن بنام الجامع الکبیر فی السنن مشهور است و در سال 279 هجری قمری به ترمذ درگذشت. و رجوع به محمد... شود

معنی ابوصیفی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما