معنی ابودلف - جستجوی لغت در جدول جو

ابودلف

لغت نامه دهخدا

ابوخلف

(اَ خَ لَ)

او از ابومرزوق و ابوالعدبس از وی روایت کند
از حارث بن عمیرۀ حارثی روایت کند

لغت نامه دهخدا

اوالف

(اَ لِ)

جمع واژۀ آلفه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء).
- اوالف طیر، پرندگان که بخانه ای الفت گیرند. رجوع به آلفه شود

لغت نامه دهخدا

ابوال

(اَبْ)

جمع واژۀ بول

لغت نامه دهخدا

ابولت

(اَ لِ)

ابولیت. نام یکی از سرداران ایران که شهر شوش را تسلیم اسکندر مقدونی کرد، مسکوکی خرد بیونان قدیم، مسکوکی مسینه فرانسویان را معادل نصف دنیه، وزنی فرانسویان را معادل ده حبه، نزد یونانیان قدیم شش یک درهم.

لغت نامه دهخدا

ابولو

(اُ بُ لُ)

از یونانی ابلس و لاطینی ابولوس، ابولوس. در اوزان طبی، مقدار سه قیراط که معادل دوازده جو میانه است. وزنی معادل 72 صدیک گرام بعلاوۀ کسری.

لغت نامه دهخدا

ابوخلاف

(اَ خِ)

کنیت ابلیس

لغت نامه دهخدا

ابوداد

(اَ)

یکی از نامهای گاوی که اهورامزدا آفرید و جرثومۀ همه خلق در او نهاد. این کلمه مصحف ایوداد است

لغت نامه دهخدا

ابودره

(اَ ؟ رْ رَ)

بلوی. صحابی است. در منابع حدیثی و تاریخی، صحابی عنوانی است که به کسی داده می شود که در زمان حیات پیامبر اسلام (ص) با او دیدار داشته، به دین اسلام گرویده و مسلمان از دنیا رفته باشد. این افراد از مهم ترین پایه های انتقال آموزه های نبوی به نسل های بعد هستند. تحلیل شخصیت و عملکرد صحابه یکی از موضوعات اصلی در علم رجال، تاریخ اسلام و فقه است.

بَلَوی. صحابی است. در منابع حدیثی و تاریخی، صحابی عنوانی است که به کسی داده می شود که در زمان حیات پیامبر اسلام (ص) با او دیدار داشته، به دین اسلام گرویده و مسلمان از دنیا رفته باشد. این افراد از مهم ترین پایه های انتقال آموزه های نبوی به نسل های بعد هستند. تحلیل شخصیت و عملکرد صحابه یکی از موضوعات اصلی در علم رجال، تاریخ اسلام و فقه است.

لغت نامه دهخدا

ابودره

(اَ دُرْ رَ)

نام قریه ای به مصر

لغت نامه دهخدا

ابودغفل

(اَ دَ فَ)

ایاس بن دغفل. محدث است. با استفاده از علم حدیث، محدثان در تاریخ اسلام به تدریج قواعدی برای بررسی صحت روایت ها تدوین کردند. این افراد به عنوان نگهبانان سنت نبوی، همواره در تلاش بودند تا احادیث پیامبر اسلام و اهل بیت را با دقت تمام از تحریف های احتمالی محافظت کنند. وجود این محدثان باعث شد که منابع حدیثی معتبر همچون ’صحیح بخاری’ و ’صحیح مسلم’ به منابعی معتبر در دنیای اسلام تبدیل شوند.

لغت نامه دهخدا

ابودغفل

(اَ دَ فَ)

فیل. (المزهر). پیل. (مهذب الاسماء) (السامی فی الاسامی). ابوالحجاج. (مهذب الاسماء). ابوحرماز

لغت نامه دهخدا

ابودوس

(اَ دَ)

او از عبدالرحمن بن عائذ و از او عفیر روایت کند

لغت نامه دهخدا

ابودهم

(اَ دُ)

اخراب بن اسید. محدث است. در اصطلاح علم حدیث، محدث به فردی گفته می شود که احادیث صحیح را از سایر روایات تمیز می دهد و آن ها را به دقت به نسل های بعدی منتقل می کند. به عبارت دیگر، محدث کسی است که روایت های پیامبر اسلام را جمع آوری کرده، بررسی و تطبیق می کند و در صورت صحت، آن ها را نشر می دهد. این کار نیازمند دقت در بررسی سند، متن، و شرایط راویان است.

اخراب بن اُسید. محدث است. در اصطلاح علم حدیث، محدث به فردی گفته می شود که احادیث صحیح را از سایر روایات تمیز می دهد و آن ها را به دقت به نسل های بعدی منتقل می کند. به عبارت دیگر، محدث کسی است که روایت های پیامبر اسلام را جمع آوری کرده، بررسی و تطبیق می کند و در صورت صحت، آن ها را نشر می دهد. این کار نیازمند دقت در بررسی سند، متن، و شرایط راویان است.

لغت نامه دهخدا

ابودیلم

(اَ ؟)

موسی بن زیاد. محدث است. محدّث در اصطلاح علم حدیث، به شخصی گفته می شود که احادیث پیامبر اسلام (ص) را روایت، حفظ، بررسی و نقل می کند. این فرد معمولاً با دقت فراوان، سلسله اسناد را بررسی می کند تا از صحت روایت اطمینان حاصل شود. محدثان نقش بسیار مهمی در ثبت و حفظ سنت نبوی ایفا کرده اند و بدون تلاش های آنان، منابع اصلی دین اسلام دچار تحریف می شد.

لغت نامه دهخدا

ابوروف

(اَ رَ ئو)

احمد بن محمد بکر همدانی. او راست: جزئی در حدیث

لغت نامه دهخدا

ابوهلب

(اَ هََ لِ)

یزید بن قنافه. پدر قبیصه. و صاحب منتهی الأرب گوید: هلب، ککتف، لقب ابی قبیصه یزید بن قنانه طائی، یضمّه المحدّثون و صوابه ککتف. کان اقرع فمسحه النبی صلی الله علیه و سلم فنبت شعره

لغت نامه دهخدا

ابوصیف

(اَ صَ)

یمنی. او راست: کتاب فضائل شعبان

لغت نامه دهخدا

ابوکلا

(اَ کُ)

نوعی مرغوب از قند

لغت نامه دهخدا

بودلف

(دُ لَ)

حکمران اران ممدوح اسدی:
اسدی را که بودلف بنواخت
طالع و طالعی بهم درساخت.
نظامی.
رجوع به ابودلف کرکری شود

لغت نامه دهخدا

ابوعلی

(اَ عَ)

ده ابوعلی، قریه ای است بجنوب شرقی کازرون بدوفرسنگی آن

لغت نامه دهخدا

ابوعلس

(اَ عَ)

خیری. خیرو. (برهان)

لغت نامه دهخدا

ابوکنف

(اَ ؟ نَ)

تابعی است. او از سعد بن مالک و ابن مسعود و ابی هریره و از او شعبی و عبدالله ابی مرّه روایت کرده اند. واژه تابعی به مسلمانانی اطلاق می شود که با اینکه پیامبر اسلام (ص) را ندیدند، اما از کسانی که با ایشان زندگی کردند بهره علمی و معنوی بردند. تابعین در قرون اولیه هجری زندگی می کردند و سهم بزرگی در توسعه و نهادینه سازی فرهنگ اسلامی داشتند. بسیاری از مفسران اولیه قرآن، مانند مجاهد و عکرمه، از جمله تابعین بودند.

لغت نامه دهخدا

ابوضیف

(اَ ضَ)

تابعی است. او از کعب و از او حمید بن هلال روایت کند. در علوم اسلامی، اصطلاح تابعی به فردی اشاره دارد که پیامبر اسلام را ندیده اما از اصحاب ایشان کسب علم کرده است. بسیاری از بزرگان حدیث و تفسیر مانند قتاده، نخعی و ابن سیرین از طبقه تابعین هستند. این واژه نشان دهنده رابطه علمی و معنوی میان نسل های نخست اسلام است.

لغت نامه دهخدا

ابوکلب

(اَ کَ)

نام مسکوکی هلاندی که منقوش بصورت شیری است

لغت نامه دهخدا

ابوعوف

(اَ عَ)

ملخ نر

لغت نامه دهخدا

ابومدله

(اَ مُ دَلْ لِهْ)

از روات است. روات در علم حدیث به کسانی گفته می شود که در جمع آوری و نقل احادیث از دیگران فعالیت کرده اند. این افراد می توانند صحابه پیامبر، تابعین و حتی نسل های بعدی باشند. در تاریخ اسلام، روات نه تنها مسئول انتقال روایت ها بلکه در تفسیر و تحلیل دقیق این احادیث نیز نقش داشته اند تا از تحریف و اشتباهات جلوگیری کنند.

لغت نامه دهخدا

ابومدلج

(اَ مُ لِ)

خارپشت. قنفذ.

لغت نامه دهخدا

ابوملک

(اَ ؟)

الأعرج. او را سی ورقه شعر است. (ابن الندیم)
او راست: کتاب خلق الانسان. (ابن الندیم)

لغت نامه دهخدا

ابوملز

(اَ مَ لِ)

الأزدی الحدانی. یکی از صلحاء ازد. و به زمان عثمان بمدینه شد. (الکنی للبخاری)