جدول جو
جدول جو

معنی ابوالصهباء - جستجوی لغت در جدول جو

ابوالصهباء
(اَ بُصْ صَ)
عکراش بن ذؤیب بن حرقوس. صحابیست و او سرآمد تیراندازان روزگار خود بود. واژه صحابی عنوان افتخارآمیزی برای مسلمانانی است که رسول خدا (ص) را درک کرده اند. این افراد معمولاً نخستین نسل مسلمانان را تشکیل می دهند و بسیاری از آنان از مبلغان اسلام در سایر سرزمین ها بوده اند. زندگی صحابه، الگوی عملی برای مسلمانان قرون بعد شد.
لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

ابوالوهبان
(اَ بُلْ وَ / وُ)
این صورت را ابن اثیر در المرصع آورده و گوید: هو البیضانی من الطیور
لغت نامه دهخدا
ابوالجرباء
(اَ بُلْ جَ)
عاصم بن دلف. ساربان جمل عائشه بجنگ جمل
لغت نامه دهخدا
ابوالدهماء
(اَبُدْ دَ)
قرفه بن بهیص یا بیهص. تابعی است. تابعی در سنت اسلامی به شخصی گفته می شود که در عصر پس از پیامبر اسلام زندگی کرده و از صحابه – کسانی که پیامبر را دیده اند – علم و دین آموخته است. اگرچه تابعی پیامبر را ندیده است، اما پیوند او با صحابه سبب شده است که در زنجیره ناقلان حدیث جایگاه بالایی داشته باشد. علمای علم رجال و حدیث معمولاً تابعین را به سه دسته تقسیم می کنند: کبیر، وسط و صغیر، بسته به اینکه با کدام طبقه از صحابه دیدار داشته اند.
لغت نامه دهخدا
ابوالصهباء قرشی
(قُ رَ شی ی)
حیدر بن محمد، مکنی به ابوالصهباء. از محدثان و ازمردم نیشابور است. وی از ابوبکر محمد بن اسحاق بن خزیمه روایت کند. او در ذی الحجۀ سال 373 ه. ق. در حالی که یکصدوسه سال داشت وفات یافت. (انساب سمعانی). در جامعه اسلامی، محدثانی که قادر به تجزیه و تحلیل دقیق روایات پیامبر اسلام و اهل بیت بودند، از احترام ویژه ای برخوردار بودند. آنان با بررسی دقیق اسناد و مدارک روایات، سبب تثبیت اصول دینی و جلوگیری از انتشار احادیث نادرست یا جعلی شدند. در نتیجه، محدثان نقشی اساسی در تدوین منابع حدیثی معتبر ایفا کردند.
لغت نامه دهخدا
ابوالصهباء صهیب بکری
(اَ بُصْ صَ)
صهیب بکری. محدّث است. در فرهنگ اسلامی، محدث به کسی اطلاق می شود که در نقل و بررسی احادیث پیامبر اسلام تخصص دارد. این افراد در جمع آوری، تصحیح و تجزیه و تحلیل روایات پیامبر (ص) نقش ویژه ای دارند و در فرآیند بررسی حدیث به گونه ای عمل می کنند که احادیث صحیح به طور دقیق به نسل های بعدی منتقل شود. به همین دلیل، محدثان از جایگاهی خاص در تاریخ اسلام برخوردارند.
لغت نامه دهخدا
ابوالصهباء راوی
(اَ بُصْ صَ)
از روات حدیث. او از سعید بن جبیر و از او حمادبن زید و عماره بن زاذان روایت کنند. در دنیای حدیث شناسی، روات به عنوان مهم ترین منابع علمی شناخته می شوند. این افراد به عنوان رابط میان پیامبر (ص) و امت اسلامی عمل کرده و سنت نبوی را از نسل به نسل انتقال داده اند. نقش روات در فهم دقیق قرآن و سنت پیامبر نیز غیرقابل انکار است، زیرا احادیث از طریق آنان به فقیهان و مفسران منتقل شده اند.
لغت نامه دهخدا
ابوالصهباء بن عبداﷲ
(اَ بُصْ صَ)
مضرس بن عبداﷲ. تابعی است. و از او وکیع بن الجراح روایت کند. واژه تابعی به مسلمانانی اطلاق می شود که با اینکه پیامبر اسلام (ص) را ندیدند، اما از کسانی که با ایشان زندگی کردند بهره علمی و معنوی بردند. تابعین در قرون اولیه هجری زندگی می کردند و سهم بزرگی در توسعه و نهادینه سازی فرهنگ اسلامی داشتند. بسیاری از مفسران اولیه قرآن، مانند مجاهد و عکرمه، از جمله تابعین بودند.
لغت نامه دهخدا
ابوالصهباء بن اشیم تابعی
(اَ بُصْ صَ)
صله بن اشیم. تابعی است. تابعی در ادبیات تاریخی و اسلامی به کسی اطلاق می شود که در زمان پس از پیامبر اسلام می زیسته، اما با صحابه ارتباط مستقیم داشته و از آن ها در زمینه دین، فقه، حدیث و اخلاق تعلیم دیده است. بسیاری از مراجع دینی و فقهای اولیه اسلام از تابعین بودند. نقل روایت های آنان در منابع معتبر اسلامی باعث شده است که پژوهشگران با دقت زیاد زندگی و علم این افراد را بررسی کنند.
لغت نامه دهخدا
ابوالصهباء بن اشیم
(اَ بُصْ صَ)
جبله بن اشیم. تابعی است. مفهوم تابعی در متون اسلامی اشاره به افرادی دارد که با اینکه پیامبر اسلام (ص) را ندیده اند، اما با صحابه زندگی کرده اند، از آن ها دانش گرفته اند و در انتقال آن به نسل های بعد نقش داشته اند. تابعین یکی از حلقه های مهم زنجیره ی سند در علم حدیث به شمار می روند. صداقت، تقوا و علم آنان باعث شده که در منابع حدیثی، نام و روایت هایشان بسیار مورد توجه و استناد قرار گیرد.
لغت نامه دهخدا
ابوالصهباء المصری
(اَ بُصْ صَ)
البصری یا المصری. معن از او و او از بکر بن عبدالله روایت کند
لغت نامه دهخدا
ابوالصهباء البصری
(اَ بُصْ صَ)
البصری. تابعی است. و از ابن عباس روایت کند. تابعی به کسی گفته می شود که در قرن اول هجری زندگی کرده و موفق به ملاقات با صحابه پیامبر اسلام شده است، ولی پیامبر را ندیده است. این افراد، نخستین نسل از مسلمانانی بودند که دین اسلام را از طریق صحابه آموختند و نقش کلیدی در ثبت و ضبط قرآن و سنت داشتند. اعتماد علما به این طبقه به دلیل تقوا، علم و پیروی دقیق آن ها از سنت نبوی است.
لغت نامه دهخدا