جدول جو
جدول جو

معنی ابوالحمراء - جستجوی لغت در جدول جو

ابوالحمراء
(اَ بُلْ حَ)
مولی رسول الله صلوات اﷲعلیه. نام او هلال بن حارث یا هلال بن ظفر. صحابی است. در دایره المعارف های اسلامی، واژه صحابی به معنای یار پیامبر آمده است، کسی که در زمان حیات پیامبر با او ملاقات کرده، ایمان آورده و با اسلام از دنیا رفته است. این تعریف در علم حدیث و تاریخ اسلام کاربرد بسیار زیادی دارد و تأثیر بسزایی در فهم سنت نبوی دارد.
لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

ابوالعذراء
(اَ بُلْ عَ)
صحابی است. او از رسول صلوات الله علیه و عمر بن هانی از وی روایت کند. واژه صحابی به افرادی گفته می شود که در زمان حیات حضرت محمد (ص)، ایشان را ملاقات کرده و مسلمان شده اند. این افراد در ثبت سنت نبوی و گسترش اسلام نقش کلیدی داشته اند. وجود صحابه در جنگ ها، هجرت ها و فعالیت های اجتماعی صدر اسلام، بخش مهمی از تاریخ اسلامی را شکل داده است.
لغت نامه دهخدا
ابوالحراه
(اَ بُلْ حَ)
شیر. اسد. (المزهر). ابوالحذر
لغت نامه دهخدا
ابوالمرار
(اَ بُلْ ؟)
بشیر الرّحال. محدث است. محدّث در اصطلاح علم حدیث، به شخصی گفته می شود که احادیث پیامبر اسلام (ص) را روایت، حفظ، بررسی و نقل می کند. این فرد معمولاً با دقت فراوان، سلسله اسناد را بررسی می کند تا از صحت روایت اطمینان حاصل شود. محدثان نقش بسیار مهمی در ثبت و حفظ سنت نبوی ایفا کرده اند و بدون تلاش های آنان، منابع اصلی دین اسلام دچار تحریف می شد.
لغت نامه دهخدا
ابوالمضاء
(اَبُلْ مَ)
اسب. (السامی فی الاسامی) (مهذب الاسماء). ابوطالب. ابومنقذ. ابوالمضمار.
لغت نامه دهخدا
ابوالسحماء
(اَ بُسْ سَ)
سهیل بن حسّان. محدث است. محدّث در اصطلاح علم حدیث، به شخصی گفته می شود که احادیث پیامبر اسلام (ص) را روایت، حفظ، بررسی و نقل می کند. این فرد معمولاً با دقت فراوان، سلسله اسناد را بررسی می کند تا از صحت روایت اطمینان حاصل شود. محدثان نقش بسیار مهمی در ثبت و حفظ سنت نبوی ایفا کرده اند و بدون تلاش های آنان، منابع اصلی دین اسلام دچار تحریف می شد.
لغت نامه دهخدا
ابوالرمداء
(اَ بُرْ رَ)
بلوی. صحابی است. به مصر اقامت گزید و هم بافریقیه درگذشت. صحابی به عنوان عضوی از اولین نسل مسلمانان شناخته می شود که با پیامبر اکرم (ص) ارتباط مستقیم داشتند. این ارتباط، شامل تجربهٔ شخصی از آموزه ها، سخنان، و اعمال پیامبر بود. صحابه همزمان راویان احادیث، فرماندهان نظامی و مشاوران پیامبر بودند.
لغت نامه دهخدا
ابوالحمارس
(اَ بُلْ حُ رِ)
راسو. (مهذب الاسماء). عرسه. ابن عرس. موش خرما. پرسوق. سرغوب. کلکسه
لغت نامه دهخدا
ابوالعشراء
(اَ بُ ل عُ شَ)
الداری یا داری. اسامه بن مالک بن قهسم. از روات حدیث است و بعضی نام او را یسار بن بکر و برخی عطاردبن بکر وجمعی یسار بن بکر بن مسعود بن خولی بن قتاده گفته اند. نقش روات در تاریخ اسلام به عنوان حافظان و ناقلان سنت های نبوی بی بدیل است. این افراد در جمع آوری و ثبت احادیث پیامبر اسلام و اهل بیت (ع) نه تنها در کنار محدثان، بلکه در ایجاد اسناد معتبر حدیثی نقش اساسی دارند. بدون این روات، مسلمانان نمی توانستند به درستی از تعالیم پیامبر اسلام بهره برداری کنند.
لغت نامه دهخدا
ابوالقمراء
(اَ بُلْ قَ)
صحابیست. واژه صحابی عنوان افتخارآمیزی برای مسلمانانی است که رسول خدا (ص) را درک کرده اند. این افراد معمولاً نخستین نسل مسلمانان را تشکیل می دهند و بسیاری از آنان از مبلغان اسلام در سایر سرزمین ها بوده اند. زندگی صحابه، الگوی عملی برای مسلمانان قرون بعد شد. صحابه ستون های اصلی جامعه اسلامی نخستین را تشکیل می دادند و در تاریخ اسلام جایگاه ویژه ای دارند.
لغت نامه دهخدا
ابوالحسناء
(اَ بُلْ حَ)
حسن بن الحکیم الکوفی. محدث است. محدثان با جمع آوری احادیث صحیح و نقد اسناد روایات، مهم ترین منابع دینی مسلمانان را تدوین کردند. این افراد با مطالعه و بررسی دقیق تاریخ نگاری های حدیثی، به طور دقیق احادیث را از هم تفکیک کرده و از آن ها برای تبیین اصول دینی و فقهی استفاده کردند. وجود محدثان در تاریخ اسلام سبب شد تا سنت پیامبر به صورت صحیح و قابل اطمینان به مسلمانان منتقل شود.
لغت نامه دهخدا
ابوالحجناء
(اَ بُلْ ؟)
نصیب. او را هفتاد ورقه شعر است. (ابن الندیم)
لغت نامه دهخدا
ابوالحرماز
(اَ بُلْ حِ)
فیل. (المزهر). پیل. ابودغفل. ابوالحجاج
لغت نامه دهخدا
ابوالحرمان
(اَ بُلْ حِ)
عجز. (السامی فی الاسامی). عاجزی. (مهذب الاسماء).
لغت نامه دهخدا
ابوالمراءه
(اَ بُلْ مَ ءَ)
شوی زن. زوج. شوهر.
لغت نامه دهخدا
بازالحمراء
قریه ای است از نواحی زوزان متعلق به اکراد بختی. (از تاج العروس) (از معجم البلدان). قلعه ای است در نواحی زوزان که نشیمن گاه اکراد است. (مرآت البلدان ج 1 ص 160) (مراصد الاطلاع). از قلاع شهر زوزان. (دمزن)
لغت نامه دهخدا
ابوالحمراء صحابی
(اَ بُلْ حَ)
مولی آل عفراء یا مولی الحارث بن رفاعه بن سوار. صحابی است. واژه ی صحابی به عنوان یک اصطلاح تخصصی در علم رجال، برای افرادی به کار می رود که با پیامبر دیدار داشته اند، به اسلام گرویده و تا پایان عمر خود، ایمانشان را حفظ کرده اند. این افراد در گسترش اسلام و ایجاد تمدن اسلامی سهم به سزایی داشته اند.
لغت نامه دهخدا