- ابوالاشهب (اَبُلْ اَ هََ)
لبن. شیر. ابوالابیض. (مهذب الاسماء).
معنی ابوالاشهب - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(اَ بُلْ اَ لَ)
لغت نامه دهخدا
ابراهیم بن عبدالله. یکی از رجال دولت بنی اغلب. او به سال 219 هجری قمری از دست بنی اغلب حکومت صقلیه داشت و در آن وقت با روم محاربات چند کرد وکشتی های روم بگرفت و بجزایر اطراف ایتالیا لشکر فرستاد و غنایم بیشمار به دست کرد و در سنۀ 223 مقارن وفات زیاده الله بن اغلب از آن مقام خلع و بافریقا شد
(اَ بُلْ اَ عَ)
لغت نامه دهخدا
عزیز بن الفضل بن فضاله. او راست: کتاب الخیل و الاردیه و اسمائها بمکه. (ابن الندیم)
(اَ بُذْ ذَ هََ)
لغت نامه دهخدا
محمدبگ. یکی از امرای چرکسی مصر. در سال 1185 هجری قمری علی بک او را به علت سوء رفتار عثمان پاشا با مردم غزه به شام فرستاد و او به دمشق شد و حاکم و مفتی بدانجا بگماشت و قصد عزل عثمان پاشا کرد لکن مردم بحمایت عثمان برخاسته و میان دو طرف جنگ درگرفت و ابوالذهب غالب شد و باب عالی حکومت شام بدو داد و چون قبلاً در ترفیه و آسایش مردم مصر و نیز امنیت شام و هم فرستادن مرتبات حرمین شریفین کوشیده بود دولت عثمانی تصدیق حکومت او کرد و در سال 1189 هجری قمری بجانب عکا لشکر کشید و قلعۀ آنجا را خراب کرد و عده ای از مردم آنجا را بکشت و به دست یکی از اهالی آنجا مسموم شده درگذشت
(اَ بُشْ شَ)
لغت نامه دهخدا
صحابیست. واژه صحابی از ریشه «صحب» به معنای همراهی آمده و در اصطلاح اسلامی به کسانی اطلاق می شود که پیامبر اسلام (ص) را دیده، به او ایمان آورده و تا پایان عمر مسلمان مانده اند. آنان پایه گذاران سنت، ناقلان حدیث و ستون های نخستین جامعه اسلامی به شمار می روند. صحابه ستون های اصلی جامعه اسلامی نخستین را تشکیل می دادند و در تاریخ اسلام جایگاه ویژه ای دارند.