- ابزخ (اَ زَ)
پشت درشده و سینه برآمده. مردی که پشتش دررفته باشد و سینه اش بیرون آمده باشد. اقعس، آن است که کونستۀ وی فرونشسته بود. ابزی ̍
معنی ابزخ - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(اَ زَ)
لغت نامه دهخدا
دانه های سخت باشد که از بدن آدمی برآید و درد نکند و آنرابعربی ثؤلول گویند. (برهان). سلعه. (منتهی الارب). زگیل. زخ. آزخ. آژخ. بالو. صاحب ذخیرۀ خوارزمشاهی گوید: ثؤلول، و آنرا بشهر من یعنی گرگان گندمه گویند و اندر بعضی شهرهای خراسان ازخ گویند. (ذخیرۀ خوارزمشاهی) : ثعران و ثعروران بالضم فیهما، دو ازخ غلاف نرۀ ستور و دو ازخ پستان گوسفند. (منتهی الارب)
شهری است در یازده فرسنگی سمرقند
(اَ سا)
لغت نامه دهخدا
برآمدن سینه و درآمدن پشت. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). و رجوع به المعرب جوالیقی ص 82 شود.
(اَ لَ)
لغت نامه دهخدا
بزرگ منش. (تاج المصادر بیهقی). متکبر. گردن کش. مؤنث: بلخاء، نام مردی از یهود اهل اسکندریه که کیش عیسوی گرفت و در سال 54 میلادی به افسس آمده اظهار ایمان کرد
نام شهری بسودان. (دمشقی)
(اَ زَ)
لغت نامه دهخدا
ظاهراً صورتی از ارزه کاه گل است: و هروقتی که آن صومعه را عمارت کردندی زمین او را ارزخ کردندی و زیر آن تخت را ارزخ کردندی. (اسرارالتوحید ص 291)
