معنی ابالخ - جستجوی لغت در جدول جو

ابالخ(اَ لِ)

لغت نامه دهخدا

(ژَ اَ)

بر بول کردن داشتن. کمیزانیدن. سرپا گرفتن

(اِبْ با لَ / اِ لَ)

گروه و گله، از پرندگان و اسبان و شتران، پی درپی آینده از آنان، پشتۀ هیمه. پشتوارۀ کاه. دسته و بافۀ گیاه. بند کلان. پشتارۀ کلان: ضغث علی اباله، سختی بر سختی. بلیتی بر بلیتی. قوز بالا قوز. خصبی بر خصبی. فراخی و ارزانی بر فراخی و ارزانی دیگر. نور علی نور. ج، ابابیل، سیاست، زه چاه، یاران و قبیلۀ کسی

لغت نامه دهخدا

ابلخ

(اَ لَ)

بزرگ منش. (تاج المصادر بیهقی). متکبر. گردن کش. مؤنث: بلخاء، نام مردی از یهود اهل اسکندریه که کیش عیسوی گرفت و در سال 54 میلادی به افسس آمده اظهار ایمان کرد

لغت نامه دهخدا

ابال

(اُبْ با)

جمع واژۀ آبل، به معنی استاد و دانا بچرانیدن شتر، اشتری که به گیاه تر کفایت کند از آب

لغت نامه دهخدا

ابال

(اَبْ با)

راعی ابل. ساربان. اشتربان. شترچران

لغت نامه دهخدا