معنی آزفه در فرهنگ واژه فارسی سره

گروه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). زمره. (اقرب الموارد). منه الحدیث: فی تزویج فاطمه علیهاالسلام انه صنع طعاماً و قال لبلال ادخل الناس علی زفه زفه، ای طائفه بعد طائفه. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

آفه

(فَ)

آفه. آفت. ج، آفات

لغت نامه دهخدا

نزفه

(نُ فَ)

کمی از آب و مانند آن. (از اقرب الموارد) (از المنجد). اندکی از آب و شراب و جز آن. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج). آب اندک. (مهذب الاسماء). ج، نزف

لغت نامه دهخدا

مزفه

(مِ زَفْ فَ)

نام یکی از آلات جولاهه. (غیاث)

لغت نامه دهخدا

آزده

(زْ / زَ / زِ دَ / دِ)

رجوع به آژده شود

لغت نامه دهخدا

مزفه

(مِ زَفْ فَ)

محفه. (اقرب الموارد) (از منتهی الارب مادۀ ’زف ف’). محفه ای که عروس را در آن نشانیده به خانه شوهر برند. (ناظم الاطباء). محفه که عروس را در آن کنند. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

آزفت

(زُ)

در بعض فرهنگها و ازجمله در صحاح هندوشاه آن را سنگ آبخورده معنی کرده اند. ظاهراً این کلمه مصحف آبرفت باشد

لغت نامه دهخدا

آزمه

(زِ مَ)

آزم. ناب. نیش (دندان). ج، اوازم

لغت نامه دهخدا

آلفه

(لِ فَ)

تأنیث آلف. خوگر. خوگیرنده. ج، آلفات، اوالف